Pół wieku temu w „Motorze” – przeglądamy wydanie nr 10 z 1974 r.

Na okładce pierwsze oznaki zbliżającej się wiosny, wewnątrz wydania – jak zwykle sprawy przyziemne. Choćby odczuwalny brak kierowców zawodowych, ograniczający rozwój branży transportowej. Tylko w ówczesnym województwie warszawskim brakowało 2000 kierowców, tymczasem rocznie uprawnienia uzyskiwało około 350 osób.

Najpopularniejszą ścieżką dojścia do wymaganego prawa jazdy były szkoły zawodowe i dokształcające, ale dysponowały one za małą bazą organizacyjną. Władze zadekretowały, że sytuację należy poprawić.

Corsa na horyzoncie

Rok 1974 to początki kryzysu paliwowego na świecie. Embargo na eksport ropy nałożone przez państwa zrzeszone w organizacji OPEC i niepewna sytuacja na Bliskim Wschodzie sprawiły, że ceny ropy naftowej, a co za tym idzie – paliw – wystrzeliły w kosmos. Dla wielu branż był to gigantyczny szok. Największy – dla producentów samochodów.

Wszystkie firmy przestawiały się na nowe tory. W uprzywilejowanej sytuacji były te, które miały już wcześniej w ofercie nieduże, ekonomiczne auta (stąd wziął się sukces marek japońskich). Jeśli ktoś nie dysponował tego typu pojazdem, w pośpiechu pracował nad jego stworzeniem.

Choćby Opel. Pojawiły się plotki, że firma opracowuje nietypowe dla siebie małe auto z przednim napędem i silnikiem umieszczonym poprzecznie, powstały nawet rysunki auta. Realizacja planów w postaci Corsy ziściła się jednak dopiero w 1982 roku. 

Motocykl z Wanklem

Prace nad jednośladami z silnikiem z wirującym tłokiem były wówczas zaawansowane – zwłaszcza u japońskich producentów. Żaden z nich nie trafił jednak do seryjnej produkcji.

O palmę pierwszeństwa chciała zawalczyć firma Gandner and Gray, handlująca motocyklami klasycznymi. Prowadziła też sprzedaż pojazdów marki Royal Enfield i przy szerokim wykorzystaniu podzespołów tej firmy zaprezentowała Roto Ganneta z silnikiem Wankla marki Fichtel Sachs.

Bezpieczne zderzaki?

Auta sprzedawane ówcześnie w USA musiały być wyposażone w tzw. bezpieczne zderzaki, czyli takie, które przy kolizjach z prędkością do 8 km/h nie ulegają trwałym uszkodzeniom. Jednym z pierwszych europejskich producentów, który zdecydował się na takie rozwiązanie, był Saab w modelu 99.

Oczywiście sprawdzono, jak to zadziała przy większych prędkościach. Już przy 10 km/h dochodziło do lekkich wgięć, przy 16 km/h sytuacja robi się poważna. Bezpieczny zderzak okazuje się na tyle twardy, że nie jest w stanie pochłonąć i rozprowadzić energii uderzenia, dochodzi do uszkodzenia maski pojazdu. Przy 24 km/h do wymiany jest już cała przednia część auta.