Toyota Mirai Executive – świetne auto. Na przyszłość | TEST

Toyota oferuje już drugą generację modelu Mirai, ale dla nas, i przeważającej części europejskich klientów jest ona modelem w zasadzie nieznanym. Łatwiej na drodze spotkać nowe Ferrari czy Astona Martina niż wodorową Toyotę.

I wynika to przede wszystkim z tego, że zakup Miraia przez prywatnego klienta mija się z celem ze względu na znikomą, przynajmniej u nas, sieć stacji tankowania (najbardziej rozbudowana jest w Niemczech). Będzie się ona jednak rozwijała, a plany w tej kwestii ma m.in. Orlen. Musi jeszcze upłynąć dużo czasu, zanim osiągnie gęstość umożliwiającą swobodne korzystanie z auta wodorowego. Na razie Mirai jest więc po prostu ciekawostką, ale naprawdę pozytywnie zaskakującą.

Bez udziwnień

Mirai to samochód skomplikowany technicznie. Został zbudowany na modularnej globalnej płycie podłogowej GA-L, a oczywiście najbardziej interesujący jest jego napęd. 

Z przodu znajduje się w nim stos ogniw paliwowych, do których trafia pod ciśnieniem wodór z trzech zbiorników (umieszczonych w tunelu środkowym, pod kanapą oraz pod podłogą bagażnika) i w efekcie reakcji chemicznej powstaje prąd. Produktem ubocznym zachodzących przemian jest tylko woda. Silnik z kolei zamontowano z tyłu.

Mirai to zatem samochód elektryczny, tyle tylko, że energia do jego napędzania nie jest czerpana z dużego akumulatora (tutaj zastosowano niewielką baterię, umieszczoną za oparciami kanapy, ale nie ładowaną z gniazdka). 

Parametry silnika Miraia nie są specjalnie imponujące – 182 KM i 300 Nm. W praktyce okazuje się, że jeździ on naprawdę bez zarzutu. Ważne, że wszystko odbywa się tu bez najmniejszych udziwnień, nie wymaga dodatkowych zabiegów i czynności. Płynność pracy napędu jest znakomita, a reakcja na gaz więcej niż dobra. Toyotą równie dobrze podróżuje się po mieście, jak i w trasie. Subiektywnie dynamikę odbiera się jako lepszą, niż wskazywałyby uzyskane w pomiarach wyniki (i tak lepsze od fabrycznych). 

Można wybierać spośród trybów jazdy normal, sport, eco i snow, ale różnice między nimi są niemal niezauważalne. W zasadzie jedynym dowodem na to, że nie jedzie się zwykłym „elektrykiem” jest to, że po wyłączeniu silnika samochód przeprowadza automatycznie procedurę opróżniania układu z wody, czemu towarzysza różne dźwięki, a w chłodne dni z tyłu unosi się kłąb pary. Czynność tę da się wymusić także ręcznie, np. przed wjazdem do garażu, by nie zamoczyć podłogi.

Dobry zasięg

Podczas bardzo spokojnej jazdy w mieście i pod nim można uzyskać zużycie wodoru na poziomie 0,79 kg/100 km i w efekcie zasięg w okolicy 700 km. Gdy nie staramy się podróżować „o kropelce”, Mirai zużywa 1,2 kg/100 km w mieście (zasięg ok. 460 km), 0,9 kg na drogach lokalnych (zasięg ok. 620 km) oraz 1,4 kg na autostradzie (da się przejechać ok. 400 km).

Znakomity komfort

Mirai przekonuje nie tylko przymiotami napędu. Prowadzi się go bowiem bardzo przyjemnie – jest stabilny, chętnie reaguje na ruchy kierownicą i tylko podczas próby wyjątkowo dynamicznego pokonywania zakrętów (do czego zupełnie nie zachęca jego zrelaksowany charakter) ma tendencję do nadsterowności, którą skutecznie gasi ESP.

Przede wszystkim jednak Mirai gwarantuje naprawdę wysoki komfort jazdy – przez większe pofałdowania nawierzchni wręcz przepływa i tylko na dużych wybojach wyraźniej odczuwa się wstrząsy. Ponadto Toyota ma dobrze wyciszone wnętrze i komfortowe siedzenia. Jedynie pod względem przestronności z tyłu wypada naprawdę słabo. I to nie tylko jak na tak duży samochód.

Cena Toyoty Mirai? Nie jest tanio

Sama zastosowana w aucie technologia jest droga, zatem i finalna cena pojazdu także nie może być niska. Toyotę Mirai wyceniono na 338 900 zł w jedynej dostępnej jeszcze wersji Executive (w promocji: 318 900 zł). Sama jazda także do tanich nie należy, bo 1 kg wodoru kosztuje 69 zł, zatem pokonanie 100 km przy średnim testowym zużyciu to 76 zł.

Tankowanie wodoru nie jest skomplikowane

Wodór do Miraia tankowaliśmy na pierwszej komercyjnej stacji uruchomionej w Warszawie (druga, tej samej sieci Neso, znajduje się w Rybniku, w woj. śląskim). Sam proces nie nastręcza problemów.

Najpierw trzeba wybrać kwotę, za jaką chcemy zatankować (to akurat niespecjalnie wygodne), następnie rodzaj pojazdu (do osobowych wodór trafia pod ciśnieniem 70 MPa; oznaczenie H70).

A następnie podłączyć pistolet z dystrybutora do złącza w aucie i nacisnąć przycisk start. Reszta odbywa się automatycznie. Tankowanie do pełna trwa około pięciu minut.

Uzupełnianie wodoru w zasadzie nie różni się od tankowania benzyny czy gazu. Cena: 69 zł za 1 kilogram.

Toyota Mirai Executive: plusy i minusy

Nadwozie i wnętrze

• dość miejsca z przodu, nieskomplikowana obsługa, wygodne siedzenia, dobre wykończenie

• ciasny tył kabiny, niefunkcjonalny i mały bagażnik

Układ napędowy

• wystarczające osiągi, bardzo płynna praca napędu, duży zasięg

• tankowanie wodoru to wyzwanie logistyczne, wskaźnik zasięgu przekłamuje in minus

Właściwości jezdne

• pewne prowadzenie, sprawne tłumienie nierówności, dobra trakcja, całkiem precyzyjny układ kierowniczy

• przeciętne wyniki w próbach hamowania

Wyposażenie i cena

• bogate wyposażenie seryjne, duży zestaw systemów bezpieczeństwa

• wysoka cena, brak oddzielnych opcji wyposażenia

Toyota Mirai Executive – test: podsumowanie

Toyota Mirai drugiej generacji to bardzo komfortowy i wystarczająco dynamiczny samochód o dużym zasięgu. Do pełni szczęścia brakuje tylko rozbudowanej infrastruktury pozwalającej zatankować wodór. Gdy takowa się kiedyś pojawi, korzystanie z „elektryka” z ogniwami paliwowymi będzie naprawdę przyjemne.