Fiat 500 Hybrid – test

Fiat 500 to samochód ponadczasowy. We współczesnym wcieleniu debiutował w 2007 r. i od tamtej pory cieszy się niezmienną popularnością – co roku znajduje w Europie blisko 200 tys. nabywców. Pomagają mu w tym regularne modernizacje.

Ostatnia z nich przyniosła premierę wersji Hybrid – miejsce bazowego 4-cylindrowego silnika 1.2 zajęła 3-cylindrowa, zelektryfikowana jednostka 1.0 (wersja 1.2 jest nadal oferowana w połączeniu ze zautomatyzowaną przekładnią). Cel: niższe zużycie paliwa i „załapanie się” na przywileje, którymi w niektórych krajach cieszą się posiadacze hybryd. Ta „hybrydowość” Fiata 500 ogranicza się jednak do tzw. układu miękkiej hybrydy.

W tym przypadku jest to alternator zintegrowany z rozrusznikiem (instalacja 12 V), który pełni funkcję wspomagającego silnika elektrycznego (do 5 KM) i generatora odzyskującego energię, oraz dodatkowy akumulator 11 Ah. Takie rozwiązanie jest niedrogie w produkcji, ale nie oferuje możliwości jazdy wyłącznie „na prądzie”. W praktyce silnik 500 Hybrid już od pierwszych chwil ujmuje wysoką kulturą pracy.

Mimo swojego rynkowego stażu Fiat 500 ma bardzo kompetentne, przyjemnie zestrojone podwozie

Trudno „dosłuchać się”, że pod maską pracuje jednostka o 3 cylindrach. Choć sprint do setki jest gorszy niż wersji 1.2, czasy elastyczności są już odczuwalnie lepsze (60-100 km/h na czwartym biegu w 12,2 wobec 14,7 s oraz 80-120 km/h na ostatnim biegu w 22,2 wobec 25,6 s). Silnik nie przepada za wysokimi obrotami, ale dynamika w zupełności wystarczy do sprawnej jazdy po mieście i okolicznych arteriach.

Podobnie jak w przypadku innych miękkich hybryd atutem „500” jest też błyskawiczna praca układu start-stop, który uruchamia się już poniżej 30 km/h (po wrzuceniu „luzu”). No i w przeciwieństwie do wersji 1.2 biegów w przód jest 6, a nie 5. Zelektryfikowany napęd przynosi spore oszczędności na paliwie – 6,5 l na 100 km w korkach i 4,2 l w trasie to o 0,5-1 l mniej niż wyniki wersji 1.2. Poza tym, mimo długiego rynkowego stażu, Fiat 500 dzielnie się trzyma – ma dojrzałe, ciche i komfortowe zawieszenie, dobrze hamuje, zwinnie się prowadzi, a jego kokpit jest łatwy w obsłudze.

O wieku konstrukcji przypomina głównie brak dostępności systemów wsparcia. Dla rosłych kierowców istotną bolączką jest też mało wygodna, wysoka pozycja za kierownicą.

PODSUMOWANIE

Zelektryfikowany silnik Fiata 500 Hybrid pracuje kulturalnie i niewiele pali, choć przydomek „Hybrid” jest tu nieco na wyrost. Poza tym to dopracowane, stylowe auto miejskie, któremu trzeba wybaczyć stare słabości.

Cena bazowej wersji 500 Hybrid (Pop) na tle wcześniejszej najtańszej odmiany z silnikiem 1.2 wzrosła o 4100 zł.

Silnik 1.0 R3 pracuje bardzo kulturalnie. Umieszczono go o 4,5 cm niżej niż 1.2 R4. Efekt: lepsze prowadzenie.

Z tyłu miejsce tylko dla niskich osób.

Fotele wersji Launch Edition – z tapicerką z przetworzonego plastiku. Z uwagi na wysoką pozycję i skromne możliwości regulacji rosłym kierowcom nie będzie tu zbyt wygodnie.

Łatwy dostęp do bagażnika, skromna pojemność (185 l), ale można ją powiększyć do 520 l. „Zapas” dostępny za dopłatą (350 zł).

Estetyczny i porządnie wykończony, łatwy w obsłudze kokpit, przystępny system operacyjny, ale i grube podstawy słupków ograniczające widoczność.