Magazyn Auto
Serwis pod patronatem magazynu Motor
Mini Cooper – jazda, przód

Mini Cooper, dzieło mistrza Formuły 1, kończy 60 lat

Mini Cooper, dzieło mistrza Formuły 1, kończy 60 lat

W 1961 r. pojawiło się pierwsze Mini Cooper, realizacja idei mistrza Formuły 1. Pierwotnie miało powstać tylko tysiąc sztuk...

  • Przeszło półtora raza mocniejsze od bazowego Mini
  • Trzykrotny triumfator Rajdu Monte Carlo
  • W 1990 r. Mini Cooper powróciło po 19 latach przerwy

John Cooper pracował na to 13 lat. W 1946 r. założył Cooper Car Company, która miała konstruować samochody wyścigowe. Z czasem Brytyjczyk zaczął budować bolidy startujące w Formule 3, a nawet w F1. W 1959 r. team Coopera wywalczył Mistrzostwo Świata Konstruktorów Formuły 1. Rok później obronił ten tytuł.

Pierwsze Mini Cooper

Część swoich bolidów John Cooper wyposażał w silniki kupowane od koncernu British Motor Corporation. Cooper dostrzegł sportowy potencjał w jednym z aut tej firmy. Było nim Mini.

British Motor Corporation podchwyciło ideę, zleciło Cooperowi opracowanie mocniejszej wersji swojego miejskiego modelu i zgodziło się zbudować serię... tysiąca sztuk.

10 lat później łączna produkcja Mini Coopera przekroczyła ten poziom prawie 15 razy.

Mini Cooper debiutowało w 1961 r. Rozwijało 55 KM, o 21 KM więcej niż zwykłe Mini. Prędkość maksymalna wynosiła 145 km/h. Samochód odniósł rynkowy sukces. Już dwa lata później na rynek trafiła kolejna wersja: Cooper S. Miała np. inny wał korbowy, blok oraz głowicę silnika. Konstrukcja 1.1 rozwijała 70 KM, a prędkość maksymalna wzrosła do 155 km/h. Z czasem w Cooperze S zaczęto stosować 77-konną jednostkę 1.3.

Przeczucie nie myliło Johna Coopera. Auto znakomicie nadawało się do sportu. Już w 1963 r. Rauno Aaltonen triumfował nim w swojej klasie w prestiżowym Rajdzie Monte Carlo. Kierowcy Mini Coopera wygrywali też klasyfikację generalną tych zawodów aż trzy razy: w 1964, 1965 i 1967 r.

Wszystko skończyło się po 10 latach. Produkcję Coopera S zakończono w 1971 r. Podstawowy Cooper zniknął z rynku już dwa lata wcześniej, w 1969 r. Jego ogólna produkcja sięgnęła ok. 101 tys. sztuk. Cooper S powstał w liczbie ok. 45 tys. sztuk.

Powrót Mini Coopera

Mini produkowano nadal, ba, oferowano nawet jego sportowe wersje, ale nie nosiły one już nazwiska słynnego konstruktora. Mini Cooper powróciło dopiero w 1990 r. Miało 61-konne 1.3, rozpędzające samochód od 0 do 100 km/h w 11,2 s. Wkrótce moc wzrosła o dwa konie.

W 1996 r. wersja Cooper wraz z innymi Mini otrzymała nową deskę rozdzielczą i fotele. Produkcja skończyła się w 2000 r. Rok później ruszyła sprzedaż Mini drugiej generacji, skonstruowanej już pod okiem nowego właściciela firmy, czyli BMW. Tym razem wersja Cooper była filarem całej gamy.

W 2019 r. debiutowało Mini John Cooper Works GP, rozwijające 306 KM.

Mini Cooper - 1961 r., przód
Mini Cooper debiutowało w 1961 r. Początkowo auto sprzedawano jako Austin Seven Cooper (fot.) i Morris Mini-Minor Cooper (Austin i Morris należały do koncernu British Motor Corporation).
BMW
Mini Cooper 1961 r. - przód
Pierwsze Mini Cooper obok 1-litrowego bolidu Johna Coopera.
BMW
Mini Cooper S 1968 r. - przód
Mini Cooper S, wersja z 1968 r. z logo Morrisa.
BMW
Mini Cooper, rajd Monte Carlo 1964 r.
W 1964 r. załoga Paddy Hopkirk i Henry Liddon wygrała w Mini Cooperze Rajd Monte Carlo.
BMW
Mini Cooper 1994 r., John Cooper
Mini Cooper wróciło na rynek w 1990 r. W 1994 r. pojawiła się limitowana wersja Grand Prix. Na zdjęciu stoi przy niej sam John Cooper. 
BMW

Czytaj także