Wyjątkowe Ferrari 550 Maranello kończy ćwierć wieku

• Nowa era sportowych Ferrari z V12
• 485 KM i 4,4 s od 0 do 100 km/h
• Przegląd wersji specjalnych

W 1973 r. Ferrari zakończyło produkcję przedniosilnikowego modelu 365 GTB/4, nieoficjalnie nazywanego Daytoną. Przez kolejne 22 lata firma w tym segmencie nie przedstawiła ani jednego modelu z V12 z przodu. Dwie kolejne generacje, czyli 365 GT/4 BB/512 BB/512 BBi oraz Testarossa/512 TR/F 512 M, nie dość że miały V12 umieszczone między kabiną pasażerską a tylną osią, to ich cylindry rozchylono pod kątem 180 stopni. Ta era skończyła się w 1996 r., wraz z debiutem modelu 550 Maranello.

Moc i przyspieszenie Ferrari 550 Maranello

Dla jasności: przez te 23 lata Ferrari produkowało przedniosilnikowe modele z V12, ale należały one do innego segmentu, a mianowicie luksusowych gran turismo. 550 Maranello miało więcej sportowego charakteru. To tak jakby porównywać współczesne gran turismo GTC4Lusso ze sportowym 812 Superfast.

Silnik 550 Maranello umieszczono już z przodu, a jego cylindry rozchylono pod kątem 65 stopni, czyli o 5 stopni więcej niż w Daytonie. Epoka „płaskich” V12 dobiegła końca.

Jednostka 550 Maranello miała 5474 cm³ pojemności, 485 KM mocy i 568 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Przekładało się to na przyspieszenie od 0 do 100 km/h w 4,4 s oraz prędkość maksymalną 320 km/h. Zbiornik paliwa liczył aż 114 l.

Aluminiowa karoseria projektu Pininfariny nie miała już w sobie ekstrawagancji modelu Testarossa/512 TR/F 512 M. Była bardziej powściągliwa, ale nadal wyglądała dynamicznie. Współczynnik oporu powietrza wynosił 0,33. Samochód mierzył 455 cm długości, 194 cm szerokości i 128 cm wysokości oraz miał 2,5-metrowy rozstaw osi. Obręcze kół były 18-calowe.

550 Maranello zaczęło też coś jeszcze – trend na oznaczanie kolejnych modeli Ferrari ważnymi dla firmy nazwami, jak Modena, Scaglietti, Enzo czy Fiorano.

Ferrari wyprodukowało ok. 3600 sztuk modelu 550 Maranello, po czym w 2002 r. przedstawiło jego zmodernizowaną wersję, czyli 575 M Maranello.

Ferrari 575 M Maranello

Zmiany zewnętrzne nie były duże. 575 M miał nieco mniejszy grill, nowy przedni zderzak oraz zmienioną aranżację reflektorów. Nawet długość, szerokość, wysokość i rozstaw osi nie uległy korekcie.

Samochód miał za to większy i mocniejszy silnik. Tym razem V12 liczyło 5748 cm³ pojemności i rozwijało 515 KM. Prędkość maksymalna wzrosła do 325 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h skróciło się o dwie dziesiąte sekundy do 4,2 s.

Wersje specjalne Maranello

Zanim w 2006 r. zakończono produkcję 575 M Maranello, a Ferrari przedstawiło następcę w postaci modelu 599 GTB Fiorano, pojawiło się kilka wersji specjalnych Maranello. Oto kluczowe z nich:

1. 550 Barchetta Pininfarina (2000 r.): odmiana cabrio modelu 550 Maranello. Limitowana do 448 sztuk była niższa od coupe o prawie dwa centymetry i wolniejsza o 20 km/h. Przednią szybę optycznie obniżały słupki częściowo polakierowane na czarno.
2. Rossa (2000 r.): przepiękny prototyp na bazie 550 Maranello zaprojektowany przez Pininfarinę. Miał 429 cm długości, 194 cm szerokości i 113 cm wysokości.
3. Superamerica (2005 r.): cabrio na bazie 575 M ze środkową częścią dachu z fotoelektrochromatycznego szkła o regulowanym stopniu przejrzystości. To najmocniejsze Maranello w historii, rozwijało aż 540 KM. Obręcze kół były 19-calowe. Serię Superameriki limitowano do 559 samochodów.
4. 575 GTZ (2006 r.): awangardowa karoseria dzieła firmy Zagato i podzespoły modelu 575 M. Powstało tylko sześć sztuk.
5. 550 Barchetta Zagato (2007 r.): kabriolet zaprojektowany przez Zagato na bazie modelu 550 Barchetta Pininfarina. Zbudowano zaledwie trzy sztuki.