Cudownie niedzisiejsza – Toyota GR 86 | TEST

Takich aut już się prawie nie robi – a przynajmniej nie są one tanie. Tylny napęd, kompaktowe wymiary, nieskomplikowana konstrukcja, wolnossący silnik. Kierowca siedzi blisko tylnej osi, a samochód powstaje w zasadzie wokół jego fotela. Wśród roadsterów osamotniona pozostała Mazda MX-5, a jeśli chodzi o coupe... przez chwilę można było kupić Toyotę GR 86. 

Downsizing? Nie, dziękuję

To druga odsłona modelu, który wcześniej nazywał się GT 86 – na cześć tylnonapędowych Corolli AE86 z lat 80. Obecna nazwa nawiązuje do Gazoo Racing, czyli fabrycznych ekip Toyoty w motorsporcie.

Coupe korzysta z architektury poprzednika, która została jednak znacząco usztywniona (sztywność skrętna nadwozia wzrosła o 50%). Gwoździem programu jest wzmocniony wolnossący boxer, rozwiercony z 2,0 do 2,4 l. Wynikający z większego silnika i dodatkowego wyposażenia przyrost masy częściowo balansuje większy udział elementów z aluminium (poza maską to m.in. dach i przednie błotniki). Efekt: GR 86 nawet z automatem waży niecałe 1,3 tony.

Od pierwszych chwil czuć, że projektanci tego auta niewiele uwagi poświęcili opakowaniu. Wnętrze jest porządnie zmontowane, ale nie rozpieszcza ani okazałymi materiałami, ani szczególnie dopracowanymi fotelami (ze skokową regulacją oparcia), ani wyposażeniem. GR 86 tkwi pod tym względem gdzieś w poprzedniej dekadzie, jeśli nie wcześniej. Nie ma miejsca na smartfon, grafika cyfrowych zegarów to poziom kalkulatora, a system operacyjny wypada niewiele lepiej. 

Ale są i plusy. Obsługa okazuje się banalnie prosta, a pozycja za kierownicą pozwala na skuteczną integrację z autem – siedzi się nisko, z wyciągniętymi nogami, za pionowo ustawioną kierownicą. I, w przeciwieństwie do MX-5, zmieszczą się tu też wyższe osoby.

Wyjątkowo szczery samochód

To wszystko składa się na obraz Toyoty – to wóz, który niczego nie udaje. Od pierwszych metrów budzi subtelny uśmiech: naturalnymi reakcjami, intuicyjnym prowadzeniem, stabilnością... i chęcią do niewymuszonego zamiatania tyłem. Błyskawicznie zżywa się z kierowcą, wchodząc z nim w niemal intymną relację.

Nie jest to jednak relacja oparta na pokorze wobec potężnej maszyny. GR 86 stawia na staroświecką koncepcję sportowego samochodu, bez uciekania się do radykalnych środków. Jeśli tylko jej kierowca potrafi to docenić, szybko przestanie zwracać uwagę na siermiężne przyciski czy brak nastrojowego oświetlenia.

Jest zresztą co doceniać. Toyota z lekkością pokonuje łuki, zapewniając niezakłócone wyczucie drogi, a jej jędrne zawieszenie sprawia, że jest „przytulona” do asfaltu. Owszem, tłumienie ma w sobie dozę nerwowości – ale właśnie tak powinno być zestrojone podwozie sportowego samochodu.

Dodajmy do tego mocnego boxera, który już od niskich obrotów oczarowuje „rześką” reakcją. Z pasją kręci się do 7000 obr./min, a po drodze, w okolicach 6000 obr., łapie „dodatkowy oddech”. Nie przeszkadza mu nawet 6-biegowy automat, który okazuje się zaskakująco żwawy i – choć brak mu pełnego trybu manualnego – nie ogranicza czerpania satysfakcji z jazdy. 

To jest właśnie esencja GR 86: ponadczasowy przepis na lekkie coupe, które stawia na prostolinijny kontakt z drogą. Są tryby jazdy, nawet przydatne (w tym zimowy), ale każdy pozwala na odrobinę „zabawy”. Pod pewnymi względami Toyocie nie dorówna żaden hot hatch – i odwrotnie, w wielu aspektach hot hatche nie dają jej szans.

Kilku świadomych kierowców jednak się znalazło – pula GR 86 szybko się wyprzedała.

Toyota GR 86 A/T Dynamic – podsumowanie

•  prostota, „rześki” boxer, niezła skrzynia, balans i zwinność prowadzenia

• zacofane wyposażenie, spartańskie wnętrze, ograniczona funkcjonalność

Opakowanie przeciętne, ale dusza wspaniała. Auto dla pasjonatów, stworzone do tuningu. I murowany youngtimer.