Ford Focus Kombi ST 2.0 EcoBlue – test

Trudno o bardziej wyprane z emocji połączenie niż kompaktowego kombi i jednostki wysokoprężnej. A jednak okazuje się, że Ford Focus ST w rodzinnej wersji z silnikiem diesla o mocy 190 KM wcale nie jest samochodem nudnym.

Trzeba jednak zaznaczyć, że wariant 2.0 EcoBlue jest nieco „pokrzywdzony” – to dla benzynowego 2.3 turbo (280 KM) są zarezerwowane takie rozwiązania, jak „szpera”, funkcja automatycznego podbijania obrotów podczas redukcji biegu czy tzw. launch control. Ponadto do wersji z nadwoziem kombi nie można dokupić dostępnego w hatchbacku adaptacyjnego zawieszenia. 

Silny jak tur

Mimo wszystko wspomniane wyżej rzeczy to tylko drobiazgi, zważywszy, jak dobrze spisuje się w Focusie 190-konna jednostka. Nie zna „turbodziury” i ochoczo zabiera się do pracy już po przekroczeniu 1200 obr./min. Jak na diesla ma także niezwykłą łatwość wkręcania się na wyższe obroty. W pomiarach Ford rozpędził się do „setki” w 8,3 s i choć to gorzej o 0,6 s, niż wynika z danych fabrycznych, to nadal dobry wynik.

Największe wrażenie robi jednak elastyczność – redukować biegi można bardziej dla przyjemności, bo skrzynia działa znakomicie, niż z konieczności. Atutem silnika 2.0 EcoBlue jest także wstrzemięźliwość – podczas spokojnej jazdy w trasie można uzyskać spalanie poniżej 4 l/100 km, a w mieście w zasadzie nie przekracza ono 7 litrów. Warto podkreślić, że popracowano nad brzmieniem silnika i wydechu.

Elektroniczny system (ESE) sprawia, że podczas spokojnej jazdy dźwięk nie męczy, natomiast gdy mocno doda się gazu, można odnieść wrażenie, że pod maską znajduje się starszej daty benzynowa „V-szóstka”. 

Nie tylko mistrz prostej

Focus przekonuje znakomitą stabilnością – odbiera się go jako bardzo zwartego, solidnego, zdecydowanego w reakcjach, ale pozbawionego nieprzyjemnej nerwowości. Szybkie zakręty pokonuje ze stoickim spokojem, a sztywne (ale nie przesadnie) zawieszenie sprawnie utrzymuje nadwozie w ryzach. A do tego pracuje cicho i zapewnia niezły komfort podczas jazdy po nierównych drogach.

Na mokrej nawierzchni trzeba jednak, przynajmniej podczas ruszania, delikatnie obchodzić się z gazem, bo 400 Nm to nie przelewki i przednie koła łatwo tracą przyczepność (dobrze, że ASR świetnie zestrojono). Układ kierowniczy jest wystarczająco precyzyjny, ale np. podczas wolniejszej jazdy wydaje się, iż pracuje nieco za ciężko, i że jest to niepotrzebnie generowany sztuczny opór.

Do wyboru są cztery tryby jazdy. Ten o nazwie „Tor wyścigowy” jest dostępny tylko po dokupieniu pakietu Performance, na który składają się też czerwone zaciski hamulcowe, oświetlenie nastrojowe oraz kontrolka informująca o konieczności zmiany biegu na wyższy (tzw. shift light). Tak naprawdę jednak można śmiało darować sobie przełączanie między trybami, bo w zasadzie nie odczuwa się większych różnic w ich działaniu. Co ciekawe, da się zmniejszyć czułość systemu stabilizacji toru jazdy lub całkiem go wyłączyć. 

PODSUMOWANIE

Focus ST Kombi z dieslem to bardzo udane auto: szybkie, zwinne, a przy tym – naprawdę rodzinne.

PLUSY/MINUSY

+ dobre osiągi, niskie spalanie, bardzo pewne prowadzenie, niezły komfort jazdy

– dość wysoka cena, brak nawiewów na kanapę, przeciętne wyposażenie

W wersji wyposażenia ST seryjne są 18-calowe felgi, natomiast w ST X – o cal większe.

Diesel 2.0 R4 ochoczo rozpędza się od niskich obrotów – „turbodziura” praktycznie nie występuje.

Atut Focusa kombi to pojemny i bardzo foremny bagażnik. Podłoga jest podwójna.

Solidne haczyki do wieszania toreb i składanie oparć kanapy od strony bagażnika.

W porównaniu z nowszymi rywalami, np. Golfem i Octavią Focus jest „analogowy” – ze zwykłymi wskaźnikami oraz tradycyjnym panelem klimatyzacji. To nie wada.

Do wyboru są cztery tryby jazdy. Różnice między nimi nie są wyraźnie wyczuwalne.

Po lewej stronie deski rozdzielczej wygospodarowano miejsce na niewielki schowek.

Wygodne – uchwyty utrzymujące pojemniki z napojami można dowolnie przesuwać.

Rewelacyjne siedzenia Recaro mocno podpierają plecy, ale jednocześnie są wygodne w długiej trasie.

Dobre warunki podróży: miejsca z tyłu w zupełności wystarcza dla dwóch nawet dość wysokich osób.

Z tyłu znajduje się gniazdko 12 V, ale brakuje wejść USB do ładowania telefonów, a przede wszystkim – nawiewów powietrza.