Ford Focus Kombi ST 2.0 EcoBlue – test

Trudno o bardziej wyprane z emocji połączenie niż kompaktowego kombi i jednostki wysokoprężnej. A jednak okazuje się, że Ford Focus ST w rodzinnej wersji z silnikiem diesla o mocy 190 KM wcale nie jest samochodem nudnym.

Trzeba jednak zaznaczyć, że wariant 2.0 EcoBlue jest nieco „pokrzywdzony” – to dla benzynowego 2.3 turbo (280 KM) są zarezerwowane takie rozwiązania, jak „szpera”, funkcja automatycznego podbijania obrotów podczas redukcji biegu czy tzw. launch control. Ponadto do wersji z nadwoziem kombi nie można dokupić dostępnego w hatchbacku adaptacyjnego zawieszenia. 

Silny jak tur

Mimo wszystko wspomniane wyżej rzeczy to tylko drobiazgi, zważywszy, jak dobrze spisuje się w Focusie 190-konna jednostka. Nie zna „turbodziury” i ochoczo zabiera się do pracy już po przekroczeniu 1200 obr./min. Jak na diesla ma także niezwykłą łatwość wkręcania się na wyższe obroty. W pomiarach Ford rozpędził się do „setki” w 8,3 s i choć to gorzej o 0,6 s, niż wynika z danych fabrycznych, to nadal dobry wynik.

Największe wrażenie robi jednak elastyczność – redukować biegi można bardziej dla przyjemności, bo skrzynia działa znakomicie, niż z konieczności. Atutem silnika 2.0 EcoBlue jest także wstrzemięźliwość – podczas spokojnej jazdy w trasie można uzyskać spalanie poniżej 4 l/100 km, a w mieście w zasadzie nie przekracza ono 7 litrów. Warto podkreślić, że popracowano nad brzmieniem silnika i wydechu.

Elektroniczny system (ESE) sprawia, że podczas spokojnej jazdy dźwięk nie męczy, natomiast gdy mocno doda się gazu, można odnieść wrażenie, że pod maską znajduje się starszej daty benzynowa „V-szóstka”. 

Nie tylko mistrz prostej

Focus przekonuje znakomitą stabilnością – odbiera się go jako bardzo zwartego, solidnego, zdecydowanego w reakcjach, ale pozbawionego nieprzyjemnej nerwowości. Szybkie zakręty pokonuje ze stoickim spokojem, a sztywne (ale nie przesadnie) zawieszenie sprawnie utrzymuje nadwozie w ryzach. A do tego pracuje cicho i zapewnia niezły komfort podczas jazdy po nierównych drogach.

Na mokrej nawierzchni trzeba jednak, przynajmniej podczas ruszania, delikatnie obchodzić się z gazem, bo 400 Nm to nie przelewki i przednie koła łatwo tracą przyczepność (dobrze, że ASR świetnie zestrojono). Układ kierowniczy jest wystarczająco precyzyjny, ale np. podczas wolniejszej jazdy wydaje się, iż pracuje nieco za ciężko, i że jest to niepotrzebnie generowany sztuczny opór.

Do wyboru są cztery tryby jazdy. Ten o nazwie „Tor wyścigowy” jest dostępny tylko po dokupieniu pakietu Performance, na który składają się też czerwone zaciski hamulcowe, oświetlenie nastrojowe oraz kontrolka informująca o konieczności zmiany biegu na wyższy (tzw. shift light). Tak naprawdę jednak można śmiało darować sobie przełączanie między trybami, bo w zasadzie nie odczuwa się większych różnic w ich działaniu. Co ciekawe, da się zmniejszyć czułość systemu stabilizacji toru jazdy lub całkiem go wyłączyć. 

PODSUMOWANIE

Focus ST Kombi z dieslem to bardzo udane auto: szybkie, zwinne, a przy tym – naprawdę rodzinne.

PLUSY/MINUSY

+ dobre osiągi, niskie spalanie, bardzo pewne prowadzenie, niezły komfort jazdy

– dość wysoka cena, brak nawiewów na kanapę, przeciętne wyposażenie