Subaru Forester 2.0i-L e-Boxer – test

Subaru to jeden z niewielu producentów, którzy podążają własnymi ścieżkami, nie przejmując się tym, co robią inni. Japończycy przez lata udowadniali to, budując swój image w oparciu o sukcesy w motorsporcie i sprzedając m.in. Imprezę WRX/STi, czyli „cywilną rajdówkę”.

Jednak ten etap Subaru ma już za sobą. Pozostaje wierne silnikom boxer i napędowi 4x4, ale pożegnało się ze sportem. Dziś trzy z czterech aut w jego europejskiej gamie są uterenowione: crossover XV, SUV Forester i kombi Outback (czwarte to Impreza).

Testujemy oferowanego od około roku Forestera 4. generacji w ciekawie wyglądającej wersji Special Edition.

Daleko od sportu

Wersja ta wyróżnia się na tle innych zestawem pomarańczowych dodatków. Na zewnątrz są to listewki na zderzakach i progach, wsporniki relingów dachowych oraz napis e-Boxer na plakietkach na przednich błotnikach i tylnej klapie.

Wewnątrz pomarańczowe są ramki wokół nawiewów i dźwigni automatu oraz przeszycia na fotelach, desce rozdzielczej i drzwiach. Dodaje to Foresterowi charakteru. Niektórzy stwierdzą, że dzięki tym wstawkom wygląda on bardziej sportowo. W rzeczywistości jednak ma ze sportem wspólnego tylko tyle, że... dowiezie właściciela w miejsce, w którym ten uprawia sport. Nawet jeśli nie jest łatwo dostępne.

Przestrzeń dla wszystkich

Właściciel nie musi jechać sam. Forester to klasowy rekordzista przestronności. W tej kwestii pokonuje też o wiele większe auta – na jego fotelach i kanapie jest więcej miejsca niż np. w Volvo XC90! Mimo że opisywany wariant fabrycznie wyposażono w okno dachowe, którego obudowa ogranicza przestrzeń nad głowami, w obu rzędach swobodnie mieści on nawet osoby mierzące ponad 190 cm. Jeśli te na kanapie nie są barczyste, mogą zupełnie wygodnie podróżować nawet w trójkę.

Przestrzeń bagażowa jest dosyć płaska, bazowo mieści przeciętne 509 litrów, ale po złożeniu kanapy rośnie do 1751 l – a to już bardzo dużo.

Wnętrze Subaru jest funkcjonalne, nie brakuje w nim kieszeni i schowków, nawet uchwyty w drzwiach mają formę obszernych wnęk. Wąskie słupki dachowe i pokaźne okna zapewniają fantastyczną widoczność z miejsca kierowcy.

Świat komfortu

Sportowych zapędów nie ma też zawieszenie Forestera. Zestrojono je z myślą o komforcie – ma duży skok i wyjątkowo sprawnie pochłania wstrząsy na wszelkiego rodzaju wybojach. A do tego nie hałasuje.

Spore przechyły nadwozia, mocno wspomagany układ kierowniczy i skłonność do podsterowności wybijają z głowy bardzo dynamiczną jazdę, ale auto prowadzi się bezpiecznie, pewnie pokonuje łuki i jest stabilne przy wyższych prędkościach.

W granicach rozsądku

Dowodem na to, że Subaru zna trendy, ale stosuje się do nich po swojemu, jest napęd Forestera. W nowej odsłonie model przeszedł elektryfikację, ale producent uczynił go „nieprzesadnie hybrydowym”. Elektryczny silnik ma skromne 16,7 KM, sam napędza auto tylko przy w miarę stałym, miejskim tempie i pozwala przejechać w teorii ok. 1,5 km, a realnie kilkaset metrów. Każde inne niż superdelikatne dodanie gazu „budzi” 2-litrowego boxera (150 KM). Bezstopniowa skrzynia potrafi symulować zmiany biegów, ale najlepiej spisuje się przy spokojnej jeździe. Napęd – oczywiście na 4 koła.

Wadami małego wsparcia elektryki są gorsze niż u hybrydowych rywali osiągi (0-100 km/h w 10,4 s) i spalanie – rozsądne 8,8 l/100 km w mieście i 6,6 l w trasie, za to na autostradzie już ok. 12 l na 100 km.

Ale są i zalety – poza tym, że silnik często gaśnie, auto jeździ jak „benzyniak”, płynnie rozwija moc, pozwala korygować tor jazdy w zakręcie ruchami pedału gazu i z łatwością dozować siłę hamowania.

Zachowało też rozsądne ceny. Przyzwoicie wyposażona bazowa wersja Trend kosztuje niecałe 157 tys. zł, a bogata testowana – 184 tys. zł. To poziom hybrydowej Toyoty RAV4.

Subaru Forester 2.0i-L e-Boxer – test: podsumowanie

W testowanej wersji Forester ciekawiej wygląda, ale w każdej jest dobrze wycenionym i bardzo wszechstronnym autem z wielkim wnętrzem. Hybrydowy napęd pozwala uzyskać w miarę rozsądne spalanie.

Forester z nowym, hybrydowym napędem to wyjątkowo uniwersalny samochód rodzinny bez sportowego zacięcia.

Napęd 4x4 okazuje się sprawny.

Czarne felgi i pomarańczowe akcenty sugerują co innego, ale to auto nie ma nic wspólnego ze sportem. Prześwit wynosi 22 cm.

2-litrowy boxer (150 KM) i „elektryk” (16,7 KM) dają wrażenie jazdy autem z układem miękkiej hybrydy.

Wielki otwór ładunkowy ułatwia dostęp do szerokiego, ale niskiego bagażnika (509 l).

Na burtach umieszczono 4 haki, dźwignie do zdalnego składania kanapy i wejście 12 V.

Wygodny fotel odsuwa się wyjątkowo daleko od pedałów, miejsca jest tu w bród. Elektryczne sterowanie – w standardzie. Szkoda tylko, że brakuje regulacji lędźwiowej.

Mnóstwo miejsca na wygodnej kanapie.

Solidny karbowany stopień ułatwia korzystanie z bagażnika dachowego.

Poza drobnymi wyjątkami ten uporządkowany kokpit okazuje się łatwy w obsłudze. Centralny ekran ma 8 cali, mniejszy nad nim 6,3’’, a ten między zegarami 4,2’’.

„Jęk” emitowany przez auto w trybie elektrycznym można wyłączyć.

Bardzo wygodnie dostępny włącznik pozwala uruchomić ogrzewanie kierownicy bez zdejmowania z niej dłoni. Poza jej wieńcem seryjnie podgrzewane są też fotele.

Auto standardowo ma bardzo obszerny zestaw systemów bezpieczeństwa.

Parkowanie ułatwia widok spod prawego lusterka prezentowany na górnym ekranie.

Pokrętło służy do zmiany trybu jazdy (standardowy, na śnieg/szuter albo na głęboki śnieg/błoto/piasek).