Serwis pod patronatem magazynu
W historii włoskich gran turismo Lancia Aurelia GT zajmuje miejsce obok najlepszych Ferrari i Maserati.
W 1950 r. Lancia przedstawiła Aurelię, czyli sedana klasy wyższej. Jej gama nie mogła się obejść bez coupe i spidera. Coupe pojawiło się już rok później, czyli 70 lat temu. Nosiło dodatkowe oznaczenie GT, a jego linie zaprojektował słynny Felice Mario Boano. W porównaniu z sedanem coupe miało o 20 cm mniejszy rozstaw osi (266 zamiast 286 cm), było też o 13 cm krótsze, o centymetr węższe i o 10 cm niższe, co dawało odpowiednio 429, 155 i 140 cm. Samochód ważył zaledwie 1000 kg, o 150 kg mniej od sedana.
Pierwsze auta na zlecenie Lancii wyprodukowała Carrozzeria Viotti, ale później produkcję przeniesiono do Pinin Fariny (wówczas tę nazwę pisało się jeszcze oddzielnie), która dokonała także kilku zmian w designie.
Do Aurelii GT trafił supernowoczesny wówczas silnik V6. Umieszczona wzdłużnie jednostka napędowa miała dwa litry pojemności i od 75 do 80 KM. Maksymalny moment obrotowy wynosił 137 Nm przy 3500 obr./min. Skrzynia biegów znalazła się przy tylnej osi, co poprawiało rozłożenie masy.
Od 1953 r. Aurelię GT zaczęto wyposażać w większe V6. Tym razem miało ono pojemność 2,45 l i moc od 110 do 118 KM. Prędkość maksymalna topowej wersji wynosiła 185 km/h. Długość karoserii wzrosła do 437 cm, nowa odmiana była ponadto o cztery centymetry niższa.
Produkcję zakończono w 1958 r. Przez siedem lat powstało 3141 sztuk Aurelii GT.
Był też Spider. Pojawił się w 1954 r., a do jego gamy trafiły silniki V6 o mocy od 110 do 118 KM. Produkcja Spidera także zakończyła się w 1958 r.
