Serwis pod patronatem magazynu
W „Motorze” nr 43 z 21 października 1984 roku – prezentacja nowej generacji Opla Kadetta (E). Samochód wyróżniał się wyjątkowo aerodynamicznie ukształtowaną karoserią o wręcz rekordowych pod tym względem parametrach i cieszył się wielkim zainteresowaniem i powodzeniem. Jego sportowe odmiany to dziś auta kultowe.
Od wielu już lat toczy się zacięta walka pomiędzy Volkswagenem i Oplem o prymat sprzedaży w klasie samochodu 1300-1600 cm3 produkowanego przez oba te zakłady w dużych ilościach. W ubiegłym roku VW zmienił, po dziewięciu latach, swój najbardziej pożądany wyrób, samochód Golf, wprowadzając w nim szereg udoskonaleń i, co najważniejsze, całkowicie nowe nadwozie.
Czołowy rywal VW musiał więc również przygotować się do wcześniejszej niż początkowo zakładano zmiany modelu. I oto Opel prezentuje teraz, po zaledwie pięciu latach produkcji, nową rodzinę samochodów Kadett.
O ile VW starał się upodobnić Golfa II, przynajmniej częściowo, do wyglądu jego poprzednika, o tyle styliści zakładów w Bochum, gdzie Kadetty wytwarza się od 22 lat, mieli zdecydowanie większą swobodę. Powiedziano im, że nowy Kadett ma być pojazdem bijącym wszystkie inne jeśli idzie o aerodynamikę, nawet gdyby wiązało się to z całkowitą zmianą sylwetki. Istotnie, wyznaczony cel został osiągnięty.
Niektóre modele Kadetta E – bo to już piąty w powojennej historii firmy samochód noszący tę nazwę – legitymują się współczynnikiem doskonałości aerodynamicznej wynoszącym zaledwie 0,3. Jeśli uwzględnić fakt, że o faktycznych oporach powietrza decyduje nie sam Cx, lecz wynik jego przemnożenia przez powierzchnię czołową, okaże się, że nowy Kadett to rekordzista świata, pozostawiający w pobitym polu takie opływowe doskonałości jak Audi 100, Mercedes 190 czy nawet Renault 25.
Dobrej aerodynamiki nie uzyskuje się ot tak, z niczego. Trzeba ją po prostu wypracować. Dlatego też ukazanie się Kadetta E poprzedzone było setkami godzin badań w różnych tunelach aerodynamicznych. Szczególną uwagę zwrócono na pomijane dotąd szczegóły. Uszczelniono otwory nadwozia, w których osadzone są reflektory i linię styku pokrywy komory silnikowej z nadwoziem. Zamiast dodatkowo osłaniać blachą cały samochód, dla zapobieżenia zawirowaniom, uzyskano dużo tańszym kosztem ten sam efekt wyginając odpowiednio przedni spoiler. Struga powietrza odchylana jest dzięki temu w stronę jezdni i z samochodem styka się dopiero tuż przed zderzakiem tylnym, też zresztą ukształtowanym jako spoiler.
Opadająca linia pokrycia komory silnikowej i wysoki, pionowo ucięty tył to cechy podyktowane wymogami płynnego przepływu strug powietrza.
Niezwykle interesujące jest twierdzenie aerodynamików z firmy Opel, iż ustawienie szyb bocznych tak aby płynnie przechodziły w powierzchnie słupków, dachu czy drzwi, daje pomijalnie małe zyski. Coś całkiem odwrotnego niż głoszą twórcy Audi 100.
W limuzynie pochylona pod kątem 25° szyba tylna nie ulega zabrudzeniu przy jeździe ze średnią i dużą prędkością, jedynie przy umiarkowanym tempie potrzebne jest włączanie wycieraczki.
Na słupkach szyby przedniej nie ma żadnych dodatkowych urządzeń aerodynamicznych, jakie stosuje się dziś często dla zapobiegania zabrudzeniu szyb bocznych. Rolę tę przejęły opracowane w tunelu lusterka zewnętrzne, wyposażone w układ regulacji z wnętrza pojazdu.
Kadett nie ma rynienek dachowych. Rowki w dachu zakryte są plastikowymi wkładkami, w których znajdują się zasłaniane zasuwką punkty mocowania specjalnego bagażnika.
Tak czy inaczej, za jednym zamachem stworzono samochód przewyższający pod względem aerodynamicznym swego poprzednika o dwie klasy. Pierwsze badania drogowe wykazały, że przy nieznacznych tylko udoskonaleniach silnika obniżone zużycie paliwa wynosi średnio biorąc 0,8 dm3/100 km, a prędkość maksymalna wzrasta o co najmniej 10 km/h. Wpływ masy samochodu był tu nieznaczny, ponieważ już poprzedni model Kadetta skonstruowano według nowoczesnych zasad. Obecnie udało się go odchudzić jedynie o 10 kg.
Opel Kadett najnowszej generacji wykazuje podobieństwo do większych pojazdów tej marki.
W podwoziu zmiany dotyczą raczej szczegółów, zachowano bowiem to samo zawieszenie kół przednich i tylnych i te same wymiary główne – rozstaw kół i rozstaw osi. Pewne korekty wprowadzono w geometrii przedniego zawieszenia, zmieniono również charakterystykę wszystkich gumowych tulejek wahaczy i kolumn zwrotnicowych.
Do napędu samochodu służą te same silniki czterocylindrowe o pojemności 1,2, 1,3, 1,6 i 1,8 dm3. Jednostka najmniejsza ma przy tym 22-letnią historię i nadal... popychaczowy rozrząd. W pozostałych wałek rozrządczy znajduje się oczywiście w głowicy. Nie zabrakło także silnika wysokoprężnego znanego i na naszym rynku. Pojazd z takim silnikiem osiąga prędkość 152 km/h, model GSi z silnikiem 1,8 dm3 – 203 km/h. Tak więc przy użyciu tego samego nadwozia zrealizowano rodzinę pojazdów o bardzo różnej charakterystyce.
Kadett GSi/GTE z silnikiem 1,8 l ma szczelinowy wlot powietrza do chłodnicy. Spoilery o dużej powierzchni z przodu i z tyłu nadwozia.
Tablica rozdzielcza wersji GSi.
Tradycją firmy Opel jest produkowanie nadwozi typu kombi jako odmian niemal wszystkich typów podstawowych. W przypadku Kadetta kombi ma większą długość, z korzyścią dla przestrzeni bagażowej, przy zachowaniu wszakże tego samego rozstawu osi. Drzwi tylne sięgają aż do plastykowego zderzaka. Zarówno limuzyna jak i kombi dostarczane mogą być w układzie 2- i 4-drzwiowym.
Opel Kadett w swym nowym wydaniu ma szansę na pierwsze miejsce w rywalizacji z Golfem. Wszystko zależy od tego jak publiczność zareaguje na dość śmiałe linie nadwozia. Nie zawsze bowiem awangardowe rozwiązania cieszą się powodzeniem.
W samochodach Kadett możliwa jest wymiana tarczy sprzęgła bez wymontowywania silnika bądź skrzyni biegów. Na zdjęciu silnik 1,8 l z wtryskiem paliwa.
Silnik czterocylindrowy rzędowy z wałkiem rozrządczym w głowicy (za wyjątkiem silnika 1,2 dm3) chłodzony cieczą napędzający koła przednie poprzez skrzynię biegów o 4 względnie 5 biegach. Pojemność skokowa /moc 1196 cm3/ 40 kW; 1297 cm3/44 kW; 1297 cm3/55 kW; 1598 cm3/66 kW; 1796 cm3/85 kW. Silnik wysokoprężny 1598 cm3/40 kW.
Zawieszenie kół przednich niezależne na zwrotnicach kolumnowych, zawieszenie kół tylnych na wahaczach podłużnych połączonych skrętnie, hamulce kół przednich tarczowe, hamulce kół tylnych bębnowe.
Rozstaw osi 2520 mm. Długość/szerokość/wysokość – 3998/1663/1400. Prędkość maksymalna odpowiednio do mocy 155,160,170,180, 203, Diesel 152 km/h.
Zużycie paliwa: 5,1/6,7/8,4; 5,4/7,0/9,3; 5,2/6,7/8,7; 5,5/7,2/9,4; 5,6/7,2/11,3; Diesel 4,7/6,7/7,1.
Tekst: Tomasz Sobiecki, „Motor” nr 43/1984
