Kia XCeed, Mazda CX-30, Mitsubishi ASX, Skoda Kamiq, VW Taigo – PORÓWNANIE | Pięć benzynowych crossoverów

Mawia się, że granice są po to, by je przekraczać. To właśnie robią konkurenci naszego porównania. Podczas gdy Skoda Kamiq, Mitsubishi ASX i VW Taigo wywodzą się z segmentu aut miejskich, Mazda CX-30 oraz Kia XCeed pokonały drogę „w dół”.

W rezultacie każdy z nich jest niewielkim crossoverem, mierzącym ok. 4,3 m długości. W testowanych wersjach, z benzynowymi silnikami o mocy ok. 150 KM i napędem na koła przedniej osi, ich ceny też kształtują się na zbliżonym poziomie: podobne konfiguracje kosztują ok. 120-130 tys. zł.

• Kia XCeed 1.5 T-GDI 7DCT: silnik benz., turbo, R4, 1482 cm³, moc maksymalna: 160 KM
• Mazda CX-30 2.0 M Hybrid: silnik benzynowy, R4, 1998 cm³, moc maksymalna: 150 KM
• Mitsubishi ASX 1.3 M Hybrid 7DCT: silnik benz., turbo, R4, 1332 cm³, moc maksymalna: 158 KM
• Skoda Kamiq 1.5 TSI DSG: silnik benz., turbo, R4, 1498 cm³, moc maksymalna: 150 KM
• Volkswagen Taigo 1.5 TSI DSG: silnik benz., turbo, R4, 1498 cm³, moc maksymalna: 150 KM

Przewaga Skody Kamiq

To nie przypadek, że nowe Mitsubishi ASX wygląda znajomo: zjeżdża z tej samej linii produkcyjnej, co Renault Captur, i różni się od niego jedynie detalami. Samochód powstał w wyniku aliansu japońskiej marki z koncernem Renault-Nissan. Nie dziwi więc, że wnętrze ASX-a zapewnia podobną ilość miejsca, co Captur. 

Mitsubishi ASX 1.3 M Hybrid 7DCT – zdjęcia

Mitsubishi przekonuje długą gwarancją mechaniczną.

Estetyczny i ergonomiczny kokpit. Ekran umiejscowiono bardzo poręcznie, podobnie jak pulpit z pokrętami wentylacji i dźwignią przekładni.

Znany z Renault system obsługi ma własne grafiki i przyjazne, niezatłoczone menu. Bezprzewodowe interfejsy Apple i Android.

Mitsubishi ASX w testowanej wersji, z automatem, jest drogie, ale w zamian oferuje bogate wyposażenie, obejmujące m.in. dostęp bezkluczykowy.

Fotele zapewniają przeciętne trzymanie. Dzięki wysokiej pozycji ASX najbardziej przypomina SUV-a.

Niezła ilość miejsca na nogi i całkiem wygodna kanapa, ale brakuje „powietrza nad głowami”.

Seryjnie montowana przesuwana kanapa pozwala szybko powiększyć 422-litrowy bagażnik do ok. 550 l.

W ASX-ie kamery cofania nie ukryto w logo, tak jak w Capturze.

Hybrydowy zespół o mocy 158 KM jest dostępny tylko dla droższych wersji wyposażenia Intense i Instyle.

W tym zestawieniu okazuje się ona jedynie przeciętna. Wysoka pozycja za kierownicą „kradnie” miejsce nad głową, do tego wnętrze francusko-japońskiego samochodu mogłoby być nieco szersze. Dla porównania: mimo podobnych gabarytów Mazda CX-30 zapewnia znacznie większą swobodę ruchów. 

Zaletą ASX-a jest seryjnie montowana przesuwna kanapa. Ale to nie wystarczy, by zagrozić liderowi tego porównania – Skodzie Kamiq. Czeski pojazd, ze swoimi niemal pionowo poprowadzonymi słupkami dachowymi, błyszczy przestronnością w obu rzędach siedzeń.

Stosunkowo niewielką standardową pojemność bagażową (400 l) rekompensuje najwyższą użytecznością – żaden inny samochód w stawce nie oferuje tylu haczyków, siatek i takich możliwości transportowych.

Skoda zapewnia też inne udogodnienia, takie jak schowany w drzwiach kierowcy parasol, skrobaczkę pod klapką wlewu paliwa i opcjonalne uchwyty do zamocowania tabletów na przednich zagłówkach.

Skoda Kamiq 1.5 TSI DSG – zdjęcia

Niepozorna Skoda cechuje się bezpiecznym, komunikatywnym prowadzeniem.

Bardzo wygodne, ergonomicznie wyprofilowane fotele oraz dużo przestrzeni nad głowami i na nogi.

Najwięcej miejsca w całym zestawie.

Funkcjonalność 400-litrowego kufra znacząco zwiększaj siatki i haczyki. Najniższy próg załadunku.

Kokpit przekonuje prostotą. Bezprzewodowa integracja smartfonów. Dużo schowków, bardzo czytelne cyfrowe zegary (opcja za 2200 zł) z licznymi widokami, w tym mapy. Ładowarka indukcyjna kosztuje 1250 zł.

Pozbawiony przycisków 9,2-calowy ekran z łatwym w obsłudze menu. Tańsza wersja Ambition ma fizyczne instrumenty.

Kamiqa 1.5 TSI można kupić z 6-biegową skrzynią manualną lub z 7-biegową przekładnią dwusprzęgłową (dopłata 4500 zł).

Powiew Rolls-Royce’a: parasolka w drzwiach kierowcy.

1,5-litrowy silnik turbo zapewnia Skodzie ponadprzeciętne osiągi – 0-100 km/h w zaledwie 7,9 s.

Zaskakujący Volkswagen Taigo

Dynamiczna sylwetka Volkswagena zapowiada raczej wąskie wnętrze. Tym bardziej zaskakuje, jak wiele udało się z tego nadwozia „wyczarować” zespołowi z Brazylii, gdzie powstał projekt Taigo. Auto zapewnia przyzwoitą ilość miejsca i mimo stromo opadającej linii dachu nie wymaga szczególnych kompromisów. Jedynymi realnymi ograniczeniami są ładowność (w przypadku doposażonego testowanego egzemplarza wynosząca 455 kg) oraz możliwości holowania (najniższa masa przyczepy z hamulcem w tym porównaniu – 1200 kg).

Najdłuższa w zestawieniu Kia XCeed wbrew oczekiwaniom wcale nie oferuje najwięcej przestrzeni. Ciasno jest tu przede wszystkim z tyłu, gdzie przewidziano zbyt mało miejsca na nogi.

Do zalet samochodu z Korei należą natomiast solidne wykonanie i nowoczesne wyposażenie z zakresu bezpieczeństwa, w tym asystent centrowania samochodu na pasie ruchu LFA, system ostrzegania o zmęczeniu kierowcy DAW czy automatyczne światła drogowe. Droższa wersja wyposażenia L dorzuca do tego m.in. aktywny tempomat (choć dotyczy to tylko egzemplarzy ze skrzynią dwusprzęgłową DCT).

Bogate wyposażenie z zakresu bezpieczeństwa oferuje też Mazda (m.in. seryjne head-up i adaptacyjny tempomat), jednak poza tym niczym więcej specjalnie się nie wyróżnia. W pierwszym rzędzie przekonuje przestronnością oraz przyjaznością miejsca kierowcy, ale z tyłu brakuje już miejsca – dynamicznie poprowadzone płaszczyzny i wysoka linia okien zebrały swoje żniwo.

I choć CX-30 wykończono relatywnie szlachetnymi materiałami, również jakość pozostawia nieco do życzenia. Przykład: podatne na zarysowania czarne okładziny czy podłokietnik, który skrzypi po położeniu na nim ręki.

Mazda CX-30 2.0 M Hybrid – zdjęcia

Mazda zanotowała najgorszy czas przejazdu naszego toru testowego.

Estetyczny kokpit „zbudowany” wokół kierowcy. Ekran jest dość mały i został umieszczony nieco za daleko od oczu. Intuicyjne pokrętło wielofunkcyjne.

Testowany egzemplarz wyposażono w manualną skrzynię biegów.

Minimalistyczny system informacyjno-rozrywkowy Mazdy obywa się bez nadmiaru funkcji. Za to obsługa nie nastręcza trudności.

Jak to w azjatyckim samochodzie – za krótkie siedziska foteli. Podłokietnik w testowym aucie skrzypiał.

Największy rozstaw osi nie przekłada sie na prazestronność, choć kanapa zapewnia wygodną pozycję.

Jeden z największych bagażników w teście (430 l), dość niski próg załadunku, brakuje haków.

Pomysłowe: „łamana” podłoga ułatwia organizację przestrzeni.

Dwulitrowy silnik benzynowy Mazdy to najpłynniej pracująca jednostka w porównaniu. I całkiem oszczędna.

Japonia na końcu

O wygodzie podróżowania decydują przede wszystkim dopracowane fotele oferujące szeroki zakres regulacji. Tu pozytywnie wyróżniają się siedzenia Skody i Kii. Przekonują też sportowe fotele VW. Za nimi plasuje się Mazda ze swoimi słabo wyprofilowanymi siedzeniami, na końcu zaś – Mitsubishi, które zapewnia podróżującym z przodu zbyt słabe trzymanie.

W drugim rzędzie sytuacja się do pewnego stopnia odwraca. Tu ASX przekonuje komfortem siedzenia bardziej niż np. Kia. Wciąż pod względem wygody siedzenia najlepiej wypada jednak Skoda Kamiq.

Głośne Mitsubishi ASX

Ważne jest też dobrze zestrojone zawieszenie, które dysponuje wystarczającymi rezerwami przy pełnym załadunku. Żaden z testowanych samochodów nie wykorzystuje adaptacyjnych amortyzatorów – wszystkie polegają na klasycznym zawieszeniu.

Bez załadunku na wymagających odcinkach naznaczonych nierównościami najlepiej poradziły sobie Skoda i Volkswagen, przy czym tego drugiego skonfigurowano nieco sztywniej.

Choć ASX-a zestrojono bardziej komfortowo, to okazuje się on mniej zrównoważony. Jego nadwozie najwyraźniej się porusza i niekiedy „potyka się” na uskokach.

Mazda też nie jest przekonująca: ze względu na sztywne zestrojenie zawieszenia podczas jazdy po lekko pofalowanej nawierzchni jej karoseria wpada w lekkie drżenie. Sytuacja nie poprawia się przy pełnym załadunku. Wręcz przeciwnie: podwozie japońskiego samochodu dysponuje najmniejszymi rezerwami. 

Lepiej radzi sobie Kia XCeed, której wręcz pomagają dodatkowe kilogramy. Jej podwozie pracuje harmonijnie już bez załadunku, a z pełnym obciążeniem nie ma sobie równych w tym zestawieniu. Na komfort jazdy negatywnie rzutuje tu jednak wyższy poziom hałasu. Głośniej jest tylko w Mitsubishi – zarówno obiektywnie, jak i subiektywnie.

Kia XCeed 1.5 T-GDI 7DCT – zdjęcia

Kia legitymuje się najlepszą dynamiką jazdy w tym gronie.

Opcjonalne sportowe fotele są twardo wyściełane, ale wygodne. Plus: przesuwany podłokietnik.

Mimo że Kia jest najdłuższa w teście, z tyłu przydałoby się więcej miejsca na nogi. Przynajmniej jest szeroko.

Niemały bagażnik o pojemności 426 l, trójdzielna kanapa, podwójna podłoga, są haki na torby.

Wewnątrz przeważają czarne tworzywa, ale kokpit „błyszczy” funkcjonalnością. Minus: interfejsy Apple CarPlay oraz Android Auto działają tylko przewodowo.

Obsługę ułatwia przemyślane rozmieszczenie (dużych) przycisków.

Ekran dotykowy umiejscowiono w zasięgu ręki i zaopatrzono w pokrętła. Przejrzysta prezentacja działania systemów wspomagających.

Charakterystyczne tylne światła zarezerwowano dla wersji GT-Line.

1,5-litrowy silnik ma dużo energii, ale okazuje się najbardziej paliwożerny (średnio w teście 7,3 l/100 km).

Energiczna Kia XCeed

Testowany kwintet korzysta z 4-cylindrowych silników benzynowych rozwijających moc minimum 150 KM, napędzających przednie koła.

Duet z koncernu VW – Kamiq i Taigo – napędza ta sama jednostka. Turbodoładowany silnik TSI o pojemności 1,5 l jest z gatunku tych żywiołowych, co znajduje odzwierciedlenie w najlepszych osiągach (Kamiq rozpędza się od 0 do 100 km/h w zaledwie 7,9 s). Przekonuje też – opcjonalna w Skodzie, seryjna w VW – dwusprzęgłowa skrzynia biegów. W dziedzinie płynności pracy wyprzedza ją tylko – także współpracująca ze żwawą jednostką – przekładnia Kii. 

Mitsubishi znów nieco odstaje od konkurencji. Jego silnik zasadniczo robi przyzwoite wrażenie, lecz psuje je wolno reagująca na niskich obrotach dwusprzęgłowa przekładnia.

Mazda CX-30 – jedyna bez turbo

Mazda idzie własną drogą. Jako jedyna zrezygnowała z turbodoładowania, a w porównaniu występuje z manualną skrzynią z precyzyjnie pracującym drążkiem i dość krótkimi przełożeniami. Zamontowany pod maską 2-litrowy silnik zachwyca najwyższą kulturą pracy. Za niedostępny w trakcie przeprowadzania porównania (jedynie) sześciobiegowy automat trzeba dopłacić 8000 zł.

Układy miękkiej hybrydy zastosowane w Mitsubishi i Maździe nie zapewniają szczególnie niskiego spalania. Oba modele w czasie testu potrzebowały średnio 6,7 l/100 km.

To co prawda znacznie mniej niż Kia, ale zadowalający się 6,2 l/100 km VW okazuje się jeszcze oszczędniejszy. Nieco niweluje to niewielki zasięg – efekt najmniej pojemnego baku. Jego pojemność wynosi jedynie 40 l, podczas gdy u wszystkich rywali wokół 50 l.

Bez większych słabości

W kategorii dynamiki jazdy najbardziej zrównoważone wrażenie robi Kia XCeed, która dystansuje konkurencję na torze: świetnie radzi sobie w slalomie i błyszczy najlepszym układem hamulcowym.

Volkswagen najszybciej przemyka między pachołkami, ale na torze musi ustąpić Kii. Oferuje za to bezkonkurencyjną średnicę zawracania, która sprawia, że manewrowanie nim w ciasnych zaułkach okazuje się niezwykle łatwe. W testach hamowania zdobywa jednak podobną liczbę punktów co Mitsubishi, choć wynosząca ok. 37 m droga zatrzymania ze 100 km/h jest w zupełności akceptowalna. Układ kierowniczy ASX-a przekazuje najmniej informacji ze styku kół z nawierzchnią.

Bardziej komunikatywna jest Skoda, której jedynie stosunkowo wąskie ogumienie uniemożliwia osiągnięcie wyższej prędkości w slalomie. Dzięki solidnym hamulcom i wysokiemu poziomowi bezpieczeństwa jazdy Kamiq sprawia jednak wrażenie jeszcze bardziej dopracowanego od dynamiczniej usposobionego Taigo. 

Volkswagen Taigo 1.5 TSI DSG – zdjęcia

Taigo imponuje niewielką średnicą zawracania (10,5 m).

Komfortowe fotele z dużym zakresem ustawień, oba z regulacją wysokości oraz podparcia lędźwi.

Mimo opadającej linii dachu podróżującym na kanapie nie brakuje miejsca.

Duży (440 l), solidnie wykończony bagażnik z podwójną podłogą oraz hakami na torby.

Kokpit podobny do tego w Polo. Cyfrowe zegary, tak jak w Skodzie, mogą być wyświetlane w różnych spersonalizowanych układach. Gdzieniegdzie zastosowano niewyszukane materiały.

Z 1,5-litrowym silnikiem Taigo kosztuje minimum 127 590 zł, ale oferuje bogate wyposażenie, m.in. aktywny tempomat.

Tryby jazdy do wyboru (pakiet, 1510 zł).

Efektowna tapicerka.

Dopracowana jednostka, tak jak w przypadku Skody, łączy bardzo dobre osiągi z niskim apetytem.

Volkswagena pokonuje też dobrze wytracająca prędkość i solidna w slalomie Mazda. W jej przypadku trzeba się jedynie przyzwyczaić do nieco opóźnionych reakcji hamulca.

Wyposażenie i koszty

Wszystkie prezentowane pojazdy już w bazowych konfiguracjach kosztują ponad 100 000 zł. Najkorzystniej na pierwszy rzut oka wypadają Skoda, która jednak wymaga dokupienia wielu (na szczęście często niedrogich) elementów, oraz nieco droższa Kia, która z kolei występuje w „sztywnych” wersjach wyposażenia, utrudniających dopasowanie specyfikacji do własnych potrzeb. Dość wspomnieć, że dokupienie dostępu bezkluczykowego wymaga zainwestowania w odmianę Business Line (+25 000 zł).

Po drugiej stronie cenowej skali znajdują się Mazda, Mitsubishi oraz Volkswagen. Wszystkie rekompensują swoją cenę bogatszym wyposażeniem. 

W przypadku CX-30 warto dopłacić 7000 zł do drugiej w kolejności specyfikacji Kanjo, która oferuje m.in. podgrzewane fotele i kierownicę, komplet czujników parkowania z kamerą cofania, dostęp bez kluczyka czy automatyczną klimatyzację. Z automatem 150-konne CX-30 w takiej wersji kosztuje 137 900 zł, a po dokupieniu pakietu m.in. z matrycowymi reflektorami i 18-calowymi alufelgami – 142 900 zł.

Mitsubishi z testowanym układem napędowym występuje tylko w bogatych wersjach wyposażenia (alternatywą jest słabsza odmiana uhybrydowionego silnika 1.3 turbo z manualną przekładnią, o mocy 140 KM, którą można kupić od 114 990 zł). Bez dopłaty otrzymamy tu m.in. 18-calowe obręcze, dostęp bez kluczyka, aktywny tempomat, a nawet częściowo skórzaną tapicerkę.

VW, tak jak Skoda, pozwala dość precyzyjnie doposażyć Taigo w poszczególne elementy, jednak w przeciwieństwie do czeskiej rywalki stawia na bogatszą specyfikację. Po doposażeniu okazuje się jednak najdroższy.

Porównanie niewielkich crossoverów – podsumowanie

Ten utalentowany kwintet udowadnia, że pełnowartościowych samochodów nie trzeba szukać w klasach większych od kompaktowej.

Zwycięża pojazd z Czech. Skoda Kamiq zdobywa dużo punktów we wszystkich kategoriach i nie ujawnia poważnych słabości, a przy tym jest uczciwie wyceniona. Drugie miejsce przypada oszczędnemu Volkswagenowi Taigo. Niespodzianka: jego dynamiczny design nie wymusza kompromisów w zakresie przestronności. Trzecia jest dojrzała Kia XCeed, za którą przemawia dobre prowadzenie. Rozczarowuje głównie apetyt na paliwo. Na czwartym miejscu ląduje Mazda CX-30. Trzyma się środka stawki, lecz niczym się też szczególnie nie wyróżnia. Na końcu plasuje się nowe Mitsubishi, które dzieli z Renault Capturem nie tylko design, ale także jego mocne i słabe strony. Jest mniej dynamiczne od konkurentów, za to charakterem najbardziej przypomina SUV-a – nie przyznajemy za to punktów, choć dla potencjalnego nabywcy może to być decydującym czynnikiem.