Łada 2101/2102/2103/2106 – radziecki Fiat 124 z plusem

Ponad 800 zmian wprowadzono do oryginalnego projektu Fiata 124, żeby dostosować go do specyfiki Związku Radzieckiego. Ten samochód szybko stał się przebojem.

Zaporożec był w ZSRR obiektem drwin, Moskwicz – złem koniecznym, a Łada – marzeniem. Świetnie szedł też eksport: samochody wysyłano nawet do Kanady i niemal do wszystkich krajów europejskich. 

W stosunku do Fiata 125p, Łada jest nowocześniej skonstruowana. Ma silnik z wałkiem rozrządu w głowicy, co pozwala uzyskiwać wyższe obroty, a więc i wyższą moc. Wałek czasem sprawiał kłopoty – wycierał się po przebiegu kilkudziesięciu tys. km. Ogólnie jednak silnik Łady to jej najmocniejszy punkt.

W tylnym zawieszeniu zastosowano sprężyny śrubowe, a nie resory, jak w Polskim Fiacie. Szkoda tylko, że skrzynia biegów do końca pozostała zaledwie 4-przełożeniowa. Hamulce z podciśnieniowym wspomaganiem zaskakują skutecznością.

Łada – radzieckie premium

Jeśli wcześniej siedziało się w siermiężnych autach FSO, Skody czy Wartburga, to zajęcie miejsca w Ładzie jest doznaniem z klasy premium. Kolorowa, skajowa tapicerka, drewniane okleiny na desce rozdzielczej i oddzielne zegary to elementy, które można było znaleźć także w autach zachodnich współczesnych Ładzie. Dodajmy, że wnętrze pochodzi z włoskiego Fiata 125. Polski Fiat 125p nigdy go nie otrzymał.

Wnętrze Łady to połączenie rozwiązań z Fiata 124 i 125. Świetna jakość, ale dziwna pozycja kierowcy.

Od lewej: wskaźnik poziomu paliwa, temperatura wody i ciśnienie oleju. Opisy – po rosyjsku.

Czerwone pole zaczyna się od 6000 obr./min. Zegary wprost z Fiata 125.

Obowiązkowy gadżet: gałka biegów z zatopionym samochodzikiem.

Jak jeździ Łada?

Krótko mówiąc – prowadzi się jak zachodni samochód, bo... jest zachodnim samochodem, tyle że z lepszym ogrzewaniem i większym prześwitem.

Silnik chętnie nabiera obrotów i nie brakuje mu momentu na żadnym biegu. Jednak Łada to auto wyraźnie mniejsze niż 125p. Rozstaw osi różni się o 9 cm względem Polskiego Fiata. Tu już potrafi być naprawdę ciasno za kierownicą i nie polecamy tego auta osobom o wzroście 190 cm lub więcej. Mimo to jest to auto, którym można się wybrać nawet w dłuższą trasę. 

Ładą poruszam się na co dzień. Jazda nią daje mnóstwo frajdy, szczególnie moim dzieciakom. Wbrew pozorom nie jest zawalidrogą, pod względem przyspieszenia czy prowadzenia nie odbiega wiele od współczesnych aut.

Filip, właściciel Łady 2106

Jeśli mowa o mechanice, Łada nie sprawia większych problemów. Wyzwaniem może okazać się znalezienie części zamiennych dobrej jakości. Zamienniki produkowane w Rosji często nie pasują albo uszkadzają się podczas montażu. Oprócz błotników przednich, radziecki sedan nieźle opiera się korozji.

Łada 2101/2103/2106 –historia modelu

• 1970: rozpoczęcie produkcji Łady 2101, czyli Fiata 124 po modyfikacjach dostosowujących go do rynku ZSRR.

• 1972: premiera modelu 2102 (kombi) i 2103 (model „premium”)
• 1976: modernizacja modelu 2103, auto otrzymuje nowe oznaczenie 2106
• 1977: kolejny niewielki lifting, zmiany w instalacji elektrycznej
• 1979: 2106 z mniejszymi silnikami – 1.5, a nawet 1.3 (wcześniej 1.6)
• 1984: zakończenie produkcji 2103
• 2001: koniec produkcji 2106, ale według niektórych źródeł, małoseryjny montaż trwał nawet do 2008 r.