Volkswagen Taigo 1.0 TSI DSG Style – TEST

Sprawa jest zasadniczo prosta – trzeba oferować takie samochody, jakie akurat ludzie chcą kupować. Odwracają się minivanów czy modeli typu coupe, a uwielbiają wszelkiego rodzaju SUV-y i crossovery? Proszę bardzo, skupiamy się na tych ostatnich.

Wydaje się, iż właśnie taką drogę Volkswagen uznał za najsłuszniejszą. W ubiegłym roku w Europie nabywców znalazło ponad 530 tys. modeli ze znaczkiem VW będących SUV-ami i crossoverami, co stanowi blisko 45% wszystkich sprzedanych. Jest jeszcze zatem miejsce na poprawę tego wyniku. I jednym ze środków do celu prowadzących jest właśnie Taigo – niewielki crossover o nadwoziu z mocno pochyloną tylną szybą (można je określać mianem stylizowanego na coupe). 

VW Taigo: crossover z latynoskim pochodzeniem

Taigo nie jest modelem, który zaprojektowano od podstaw na rynki Starego Kontynentu. Zamiast tego sięgnięto po samochód, który w połowie 2020 r. jako Nivus zawitał najpierw do Brazylii (a potem także na inne rynki Ameryki Południowej).

To nie pierwszy przypadek, w którym Volkswagen stosuje takie rozwiązanie. Kiedyś był u nas przecież sprzedawany miejski Fox, nie znalazł jednak specjalnego uznania. Tym razem wydaje się, że lepiej wybrano model – Taigo powinno zdecydowanie bardziej spodobać się europejskiej klienteli. Warto przy okazji zauważyć, że jest produkowane lokalnie, w hiszpańskiej Pampelunie.

Kwestia pochodzenia to jedno, ale ważniejsze jest zdecydowanie to, co samochód sobą reprezentuje. A Taigo na pewno nie jest archaicznym technicznie autem przebranym w modne „ciuszki”. Zbudowano je bowiem na nowoczesnej modularnej platformie MQB A0.

Pozycjonowanie Taigo nie jest jednak takie proste, bo biorąc pod uwagę płytę podłogową, bliżej mu do mierzącego 411 cm T-Crossa, ale przy długości 427 cm przerasta nawet minimalnie T-Roca (424 cm), zbudowanego na płycie MQB A1 (która m.in. daje opcję napędu 4x4). Najlepiej zatem pominąć teoretyczne rozważania i po prostu bliżej przyjrzeć się temu, co Taigo oferuje.

Volkswagen Taigo 1.0 TSI DSG: wnętrze

Kabina już przy pierwszym kontakcie robi przyjemne wrażenie. Materiały użyte do wykończenia nie odbiegają od tych, do których jesteśmy przyzwyczajeni w innych modelach Volkswagena tej klasy. Większość plastików jest wprawdzie twarda (poza górną częścią deski rozdzielczej), ale wystarczająco przyjemna w dotyku i co ważne – solidnie zmontowana. Przeszkadza tak naprawdę jedynie to, że na boczkach drzwiowych nie ma tkaniny, tylko tworzywo. Na szczęście na przednich podłokietnikach zastosowano tapicerkę. Jadący z tyłu nie mogą już jednak liczyć na ten „luksus”.

Podstawowe Taigo ma ekran 6,25 cala, a w pozostałych odmianach – 8-calowy. Testowany egzemplarz wyposażono zaś w kosztującą aż 7040 zł nawigację Discover Pro (wyświetlacz 9,2'').

Jakość bazowych cyfrowych zegarów 8'' jest ledwie przeciętna – obraz nie jest zbyt ostry. Warto dopłacić do wyższej wersji Digital Cockpit Pro.

Systemami bezpieczeństwa można sterować poprzez ekran...

...lub wciskając przycisk-skrót do menu na lewej dźwigience.

Kierowca bardzo szybko „dogada się” z Taigo, bo obsługa jest naprawdę prosta i w zasadzie do niczego nie trzeba się tutaj przyzwyczajać. Cieszą takie rozwiązania jak regulacja oparć foteli pokrętłem, a nie skokowo, analogowy panel klimatyzacji, przesuwany podłokietnik, wszystkie szyby obsługiwane w pełni automatycznie, oddzielny przycisk do wyłączania systemu start-stop czy sporych rozmiarów schowek w konsoli centralnej oraz duże kieszenie w drzwiach. Na szczególną pochwałę zasługuje widoczność – przednie słupki nie są bardzo grube, a w tylnych znajduje się spore okienko.

Rozwiązanie coraz rzadziej spotykane w nowoczesnych samochodach – tradycyjny hamulec ręczny.

Pasażerowie kanapy mają do dyspozycji dwa wejścia typu USB-C, ale niestety brakuje nawiewów powietrza z klimatyzacji.

Uznanie budzi także przestronność kabiny. Nawet gdy z przodu usiądą osoby o wzroście ok. 190 cm, pasażerowie podobnej postury spokojnie mogą odbyć dłuższą podróż z tyłu. Samo wsiadanie na kanapę i wysiadanie nie jest jednak specjalnie wygodne, bo drzwi mają niewielki kąt otwarcia, a i otwór drzwiowy nie jest wyjątkowo duży. 

Siedzenia są obszerne, bardzo solidnie tapicerowane, a m.in. dzięki regulacji lędźwiowej (w tej klasie to wcale nie oczywistość) okazują się naprawdę bardzo wygodne nawet na długich trasach. Kanapa, choć nieregulowana, także zapewnia całkiem niezły komfort. 

Nawet w najtańszej wersji oba siedzenia w Taigo mają regulacje wysokości oraz lędźwiową (jednokierunkową). Podgrzewanie to opcja.

Kanapa nie jest wprawdzie regulowana, ale ma odpowiednio dobrany kąt pochylenia oparcia. Miejsca naprawdę sporo jak na samochód tej wielkości.

Jak na auto o długości 427 cm, pojemność bagażnika wynosząca 440 l to naprawdę niezły wynik. Gdy podwójna podłoga znajduje się w górnej pozycji, po złożeniu oparć kanapy powstaje płaska powierzchnia. 

Bagażnik jest duży i foremny. Podłogę da się umieścić na dwóch wysokościach. Z obu stron jest haczyk.

Podwójną podłogę bagażnika można po podniesieniu zablokować o wypustki na bokach.

Volkswagen Taigo 1.0 TSI DSG: silnik

Testowe Taigo napędza benzynowy turbodoładowany silnik 1.0 R3 o mocy 110 KM (oferowana jest jeszcze jego słabsza, 95-konna odmiana).

Podczas ostrego startu wyczuwalna jest pewna zwłoka, zanim auto zacznie się zdecydowanie rozpędzać, dlatego wyniki w próbach przyspieszenia – zarówno do 50, jak i 100 km/h – są po prostu przeciętne. Mimo wszystko w trakcie normalnej jazdy, podczas rozpędzania się ze średnich obrotów, trzycylindrowa jednostka żwawo reaguje na dodanie gazu i na dynamikę nie ma co narzekać. Także pod względem kultury pracy nie jest najgorzej – wyczuwalne są wprawdzie lekkie wibracje oraz powarkiwanie typowe dla konstrukcji R3, ale nigdy nie stają się one naprawdę dokuczliwe.

Siedmiobiegowy dwusprzęgłowy automat, z którym połączono silnik, zmienia biegi szybko, ale zdarza mu się szarpać, szczególnie w trakcie zmiany z biegu 1. na 2., a także podczas ruszania po wrzuceniu wstecznego.

Volkswagen Taigo 1.0 TSI DSG: prowadzenie i komfort

Taigo to niewielki crossover bez ambicji do chwytania kierowcy za serce wyjątkowymi doznaniami z jazdy. Konwencjonalne zawieszenie (kolumny McPhersona z przodu, belka skrętna z tyłu) po prostu dobrze wywiązuje się ze swoich zadań – nawet podczas szybszej jazdy pewnie utrzymuje nadwozie w ryzach (przechyły w zakrętach nie są zatem wyjątkowo wyraźne) – Taigo jest stabilne, a układ ESP nie ma tu zbyt dużo okazji do interwencji. Układ kierowniczy pracuje dość lekko, ale z wystarczającą precyzją.

Komfort jazdy jest całkiem niezły, ale na większych wybojach wstrząsy odczuwa się wyraźniej, a zawieszenie pracuje momentami dość głośno. Warto zauważyć, że pod tym względem Taigo ustępuje T-Rocowi.

Jeśli chodzi o systemy bezpieczeństwa czynnego, to Taigo stoi na równi z innymi Volkswagenami tej klasy – ma m.in. adaptacyjny tempomat, asystentów pasa ruchu i martwego pola czy układ awaryjnego hamowania. 

Volkswagen Taigo 1.0 TSI DSG: plusy i minusy

Nadwozie i wnętrze

• dużo miejsca w kabinie
• wygodne siedzenia
• przyzwoita jakość wykończenia
• pojemny bagażnik
• dobra widoczność

• wysoki tunel z tyłu utrudniający jazdę trzeciej osobie

Układ napędowy

• wystarczające osiągi
• niezła reakcja na dodanie gazu
• możliwość ręcznej zmiany biegów
• szybka praca skrzyni
• niskie spalanie w trasie

• DSG w niektórych sytuacjach szarpie

Właściwości jezdne

• pewne prowadzenie
• dobra stabilność podczas jazdy autostradowej
• skuteczne hamulce
• wystarczająca precyzja układu kierowniczego

• wyraźne wstrząsy na większych wybojach poprzecznych

Wyposażenie i cena

• bogate wyposażenie seryjne wersji Style
• nowoczesne systemy bezpieczeństwa
• sensownie wycenione pakiety dodatków
• duża sieć serwisów

• relatywnie wysoka cena zakupu

Volkswagen Taigo 1.0 TSI DSG – test: podsumowanie

Pytanie o to, czy Taigo było potrzebnym uzupełnieniem gamy crossoverów VW pozostaje otwarte. Nie ma jednak wątpliwości, że jest to samochód udany – całkiem przestronny i wygodny, pewny w prowadzeniu i wystarczająco dynamiczny. Można zatem śmiało powiedzieć, że to, czy się u nas przyjmie, zależy tylko do tego, czy się spodoba.