Serwis pod patronatem magazynu
W „Motorze” nr 49 z 4 grudnia 1977 roku prezentacja nowej prestiżowej limuzyny – GAZ-a 14 Czajki. Zarezerwowany dla wysokiej rangi państwowych i partyjnych oficjeli radziecki „krążownik” mierzył ponad 6 metrów długości i mieścił do 7 osób. Redakcja wymienia i chwali jego liczne walory, w szczególności wyśrubowany poziom komfortu i bezpieczeństwa, które zapewniał swoim cennym pasażerom.
Zakłady Samochodowe w Gorki uczciły 60 rocznicę Rewolucji Październikowej rozpoczęciem produkcji nowego reprezentacyjnego samochodu radzieckiego – Gaz 14-Czajka. Stanowi on trzecie już pokolenie samochodów wysokiej klasy pochodzących z zakładów GAZ; po GAZie 12, produkowanym w latach pięćdziesiątych oraz GAZie 13, nowością radzieckiego przemysłu samochodowego jest ten model pojazdu.
Zadania, które postawili sobie konstruktorzy GAZa 14 to podwyższenie komfortu jazdy, unowocześnienie wyglądu zewnętrznego i wnętrza pojazdu, polepszenie własności trakcyjnych, zapewnienie warunków bezpiecznej jazdy oraz ułatwienie prowadzenia samochodu.
Wydaje się, że te założenia zostały z powodzeniem spełnione. Reprezentacyjny samochód radziecki GAZ 14-Czajka, jest obok ZlLa-114 samochodem najwyższej klasy, jeśli chodzi o komfort jazdy, wygląd zewnętrzny i osiągi trakcyjne.
Mieści się w nim 7 osób w trzech rzędach siedzeń, z których środkowe mogą być w miarę potrzeby składane lub rozkładane. Najwygodniejsze są fotele tylne a wysoki komfort jazdy uzyskano m.in. przez zastosowanie dźwiękochłonnych pokryć tapicerskich, oddzielenie przednich siedzeń dodatkową ścianką, zastosowanie gładkiej podłogi itd.
Szyby przednia i tylna są przyciemnione w górnej części, stosowany jest nadmuch ciepłego powietrza na szybę przednią i boczne szyby przednich drzwi; tylna szyba ogrzewana jest elektrycznie. Precyzyjnie opracowano układ przewietrzania i ogrzewania wnętrza samochodu, szyby w drzwiach są opuszczane i podnoszone elektrycznie, przewidziano urządzenie do pełnej klimatyzacji nadwozia.
Samochód jest wyposażony seryjnie w stereofoniczny radioodbiornik z przystawką magnetofonową oraz wysuwaną elektrycznie anteną. Zastosowano pasy bezpieczeństwa, umożliwiające swobodne odchylanie się, zamontowane na przednich i tylnych siedzeniach.
Nadwozie odpowiada najnowszym tendencjom stylizacyjnym; samochód zaś warunkom bezpieczeństwa czynnego i biernego, wymaganym normami krajowymi i międzynarodowymi. Wyposażony jest w przednie i tylne światła przeciwmgielne; zestaw tylnych świateł sygnalizacyjnych ma regulację natężenia, zależnie od pory dnia. Wycieraczki szyby przedniej w pozycji zaparkowanej chowają się we wnęce; zastosowano też wycieraczki reflektorów. Dodatkowe zespoły napędza aż 17 różnych silniczków elektrycznych.
GAZ 14-Czajka napędzany jest 8-cylindrowym silnikiem, o pojemności 5,5 litra i mocy 220 KM przy 4200 obr/min. zasilany jest dwoma gaźnikami K114; zapłon bateryjny, tranzystorowy. W silniku zastosowano hydrauliczne popychacze zaworów.
Napęd na tylne koła przenoszony jest za pomocą hydromechanicznej przekładni zblokowanej z 3-biegową planetarną skrzynią biegów. Dźwignia sterowania tą przekładnią ma 6 pozycji (bieg luzem, jazda do przodu, jazda do tyłu, 1-bieg, 2-bieg, parkowanie).
W przednich kołach zastosowano hamulce tarczowe, w tylnych bębnowe. Podciśnieniowy układ wspomagający zmniejsza nacisk wywierany na pedał; w dwuobwodowym układzie hamulcowym (każdy obwód działa na hamulce kół przednich i jednego tylnego) zastosowano sygnalizator uszkodzenia obwodu. Hamulec postojowy działający na koła tylne sterowany jest dodatkowym pedałem.
Własności trakcyjne są zdecydowanie lepsze niż w GAZie 13. Mimo znacznego ciężaru własnego (2590 kg) samochód osiąga prędkość 175 km/h a do 100 km/h przyspiesza ze startu zatrzymanego w 15 sek. Przeciętne zużycie paliwa określane jest na 16 l/100 km.
Amatorom dokładnych liczb podajemy, że rozstaw osi GAZa 14 Czajka wynosi 3,45 m, długość całkowita 6,11 m, szerokość 2,02 m, wysokość 1,52 m, prześwit 11 cm; zastosowano opony o rozmiarze 9,35-15.
(szel); „Motor” 49/1977
