Mazda CX-60 3.3 e-Skyactiv D 200 KM 2WD – słuszna tęsknota za wielkim dieslem | TEST

Wraz z debiutem CX-60 awans Mazdy do klasy premium wszedł w nową, decydującą fazę. Japońska marka widzi dla siebie miejsce wśród tych, którzy jeszcze do niedawna aspirowali do tego grona – na czele z Volvo. 

Mazda CX-60  – między światami

Podobieństwa do XC60 nie ograniczają się zresztą do „składników” nazwy – CX-60 ma zbliżone wymiary zewnętrzne. Wnętrze w obu rzędach zapewnia sporą ilość miejsca, a 570-litrowy bagażnik nie pozostawia niedosytu co do wielkości. Szkoda, że brakuje haków na torby, a tylna pokrywa nie unosi się wyżej. Plus za przycisk służący nie tylko do zamykania klapy, ale i auta.

Z perspektywy kierowcy Mazda zasłużyła na lepsze fotele. Te bazowe mają skokową regulację oparcia i nieco za krótkie siedziska. Cała reszta pozwala CX-60 bez kompleksów konkurować z rywalami premium. Materiały już w tańszej wersji wyposażenia są przyjemne dla oka – nawet te w dolnych partiach wnętrza sprawiają wrażenie niezłych i są odporne na zarysowania. Także jakość montażu w miejscach, których na co dzień dotykają podróżujący, wypada solidnie.

Na tle niektórych rywali, w tym GLC, Mazda jest uboga w tzw. nowoczesne technologie. Cyfrowe zegary mają analogową formę, a system operacyjny oferuje podstawowe funkcje (w tym statyczną, ale użyteczną obsługę głosową). Ma to jednak sens – obsługa nie jest angażująca.

Tradycyjny panel wentylacji, czytelne wskaźniki, proste menu i niezatłoczona klawiszami kierownica tworzą przyjazne środowisko pracy, które nie rozprasza kierowcy. Przydałby się tylko wieniec z czujnikami dotyku, które wyeliminowałyby zdarzające się niepotrzebne komunikaty ze strony asystenta pasa ruchu.

Do wizerunku auta premium nie do końca pasuje też zestrojenie podwozia CX-60. Z 20-calowymi obręczami niekiedy brakuje mu tej decydującej dozy sprężystości i harmonii – skok bywa za krótki, a tłumienie niektórych poprzecznych nierówności odbywa się nieco za nerwowo. Mazda odpłaca się jednak zwartym, pewnym prowadzeniem z dużym buforem bezpieczeństwa oraz przewidywalnymi reakcjami. 

Diesel z pasją

Czas na najjaśniejszy punkt obok intuicyjnej obsługi – 6-cylindrowego diesla z układem miękkiej hybrydy (48 V), zbudowanego na bazie 2,2-litrowej jednostki R4. Dla zwiększenia efektywności zastosowano w nim m.in. jajowate komory spalania, a proces ten usprawniają nadwyżki powietrza.

Efekt jest zacny: ten silnik okazuje się wybitnie oszczędny. Na szosach jednopasmowych do 90 km/h potrzebuje 4,4 l, a na autostradzie – ok. 6,9 l/100 km. Jazda po mieście, w zależności od tempa, owocuje wynikiem 6,5-7,5 l.

Na tym jego walory się nie kończą. Silnik pracuje z wysoką kulturą i zwyczajnie przyjemnie brzmi – po rozgrzaniu na niskich obrotach wydaje z siebie jedynie stłumiony basowy dźwięk, a pod obciążeniem do kabiny dociera ochrypłe brzmienie przypominające benzynowe rzędowe „szóstki”.

Także osiągi pozytywnie zaskakują – jak to u Mazdy, czas potrzebny na rozwinięcie prędkości 100 km/h jest krótszy, niż deklaruje producent (8,0 zamiast 8,4 s). 8-biegowy automat na zimno wykazuje co prawda drobne niespójności przy załączaniu niskich biegów, ale podobnie potrafią zachowywać się skrzynie rywali. Poza tym okazuje się przytomny i szybki.

Mazda CX-60 3.3 e-Skyactiv D 200 KM 2WD – test: podsumowanie

• wystarczająca przestronność, łatwa obsługa, świetny diesel, dobre wykonanie, 6 lat gwarancji

•  przeciętne fotele i komfort tłumienia

Mazda CX-60 to solidny SUV plasujący się między markami wolumenowymi a premium – nie bez wad, jednak dla tego diesla wart rozważenia.