Serwis pod patronatem magazynu
Znaki drogowe na asfalcie – nie tylko zakazują, ale również nakazują i informują. Wyjaśniamy, co oznaczają, rozwiewamy najczęstsze wątpliwości i ostrzegamy przed pułapkami.
Zazwyczaj znaki poziome służą nie tylko do wyznaczania pasów ruchu, ale wyrażają też rozmaite nakazy, zakazy i ostrzeżenia. Znaki te są równie ważne jak znaki pionowe i każdy kierowca powinien dobrze je znać. Niestety, różnie z tym bywa.
Najlepszym przykładem jest „linia ciągła”. Dla wielu osób taki znak na asfalcie to synonim zakazu wyprzedzania, tymczasem według przepisów zabronione jest jedynie przejeżdżanie i najeżdżanie na „linię ciągłą”.
Oprócz nieznajomości znaków kierowcy mają jeszcze jeden problem z oznaczeniem poziomym. Niestety, większość z nich z czasem wyciera się na jezdni lub jest słabo widoczna podczas deszczu. To oczywiście nie zwalnia z obowiązku ich przestrzegania.
Oto znaki poziome, które można spotkać na naszych drogach, a z którymi kierowcy mają najczęściej spore problemy.
„Linia warunkowego zatrzymania” złożona z prostokątów wskazuje miejsce zatrzymania przed skrzyżowaniem (równorzędnym), przejściem dla pieszych lub sygnalizatorem świetlnym. Jeżeli przed pasami nie wyznaczono „linii warunkowego zatrzymania”, kierowca ma obowiązek zatrzymać się w takim miejscu, aby pojazd znalazł się przed zebrą.
Znak „linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów” wskazuje miejsce zatrzymania pojazdu w celu ustąpienia pierwszeństwa wynikającego ze znaku pionowego „ustąp pierwszeństwa”. Znak informuje, że droga ma status ulicy podporządkowanej. Zatrzymanie przed taką linią jest obowiązkowe tylko w przypadku ustępowania pierwszeństwa.
Stosunkowo nowy pomysł drogowców to znaki kierunkowe lub numery dróg malowane na asfalcie. Rozwiązanie popularne za granicą, w Polsce stosowane jeszcze sporadycznie. Dla kierowcy to spore ułatwienie, ponieważ w odróżnieniu od tablic kierunkowych nad drogą, znaki poziome wskazują dodatkowo, który pas ruchu można zająć, aby dojechać do wybranego wcześniej celu podróży.
Znak „linia bezwzględnego zatrzymania – stop” wskazuje miejsce zatrzymania pojazdu w związku ze znakami pionowymi „stop” lub „stój”. Zatrzymać samochód trzeba, nawet jeśli drogą poprzeczną nie nadjeżdża żaden pojazd. Na jezdni mogą też występować symbole odwzorowanego znaku pionowego „stop” lub napis „stop”.
„Linia przystankowa” wyznacza miejsce przystanku pojazdów komunikacji publicznej i zakazuje zatrzymywania się innych pojazdów (na całej długości tej linii), ale można po niej jeździć. Żółta linia widoczna na chodniku także powinna przypominać kierowcy, że w tym miejscu usytuowany jest przystanek. Zakaz dotyczy także chodnika znajdującego się w obrębie przystanku.
Linia (po lewej stronie), w której kreski i przerwy są równe, informuje, że pas ruchu jest pasem powolnym, zanikającym lub przeznaczonym wyłącznie dla pojazdów wjeżdżających na inną jezdnię. Jest mylona z „linią ostrzegawczą” (kreski są dłuższe niż przerwy), która rozdziela pasy ruchu, ale też uprzedza o zbliżaniu się do linii ciągłej.
Znaki poziome są zazwyczaj białe. Jeżeli mają charakter czasowy (np. nanoszone są na czas remontu drogi), stosuje się barwę żółtą. Jeśli na drodze umieszczone są znaki barwy białej i żółtej wskazujące różny sposób zachowania, to kierowca musi stosować się tylko do żółtych znaków. W praktyce sprawia to kierowcom sporo problemów.
„Stanowisko postojowe” wyznacza miejsce postoju i sposób ustawienia auta. Znak „koperta” oznacza stanowisko postojowe zastrzeżone dla określonych pojazdów, np. z tablicami dyplomatycznymi lub dla niepełnosprawnych. Postój innych pojazdów jest zakazany, ale nie jest zabronione zatrzymanie się.
Znaki „linia krawędziowa przerywana” i „linia krawędziowa ciągła” wyznaczają krawędź jezdni. Mogą też oddzielać pobocze od jezdni. Kierowcom zabrania się przejeżdżania przez linię krawędziową ciągłą.
Nie można parkować wzdłuż wysepki, na niej samej, ale także w odległości mniejszej niż 15 m od punktów krańcowych wysepki, jeśli z jej prawej strony jezdnia ma tylko jeden pas (tak jak na załączonym zdjęciu). Wspomniany przepis ma umożliwić swobodny wjazd na pas ruchu wzdłuż wysepki i wyjazd z niego. Jeżeli wysepka przylega do skrzyżowania, w praktyce przepis ten stosuje się tylko do jej jednego krańca. Zabronione jest również najeżdżanie na wysepkę (jej krawędzie)
Znak „powierzchnia wyłączona” oznacza, że nie wolno wjeżdżać na tę powierzchnię, a nawet najeżdżać kołem na jej krawędź (linię ciągłą). Oczywiście zabronione jest również parkowanie na niej pojazdów czy choćby tylko chwilowe zatrzymanie się. Kierowcy zapominają o tym, traktując takie miejsce jako dodatkowy parking na środku drogi i pozostawiając na nim swoje pojazdy.
„Linia pojedyncza ciągła” oddziela pasy ruchu o tym samym kierunku, a „linia podwójna ciągła” rozdziela pasy ruchu o kierunkach przeciwnych. Przejeżdżanie przez te linie i najeżdżanie na nie jest zabronione. „Linia jednostronnie przekraczalna” oznacza zakaz przejeżdżania przez tę linię od strony linii ciągłej.
Nie można zatrzymywać się w pobliżu linii ciągłej, jeśli zmusiłoby to innych kierowców do najeżdżania na nią. W praktyce potrzebna jest wyobraźnia kierowcy, aby ocenić, w jakiej odległości od linii można pozostawić auto.
Parkowanie 10 m przed i za przejściem dla pieszych jest zabronione. Jednak na drodze dwujezdniowej (jednokierunkowej) dozwolone jest zatrzymanie pojazdu za przejściem. Zakaz dotyczy jedynie jezdni, a nie chodnika.
