Serwis pod patronatem magazynu
Od czasu debiutu pierwszej generacji Logana w 2004 r. dużo się w Dacii zmieniło, ale założenia aut tej marki pozostały bez zmian. To całkiem solidne konstrukcje, bez zbędnych skomplikowanych rozwiązań, dostępne w rozsądnej cenie i niedrogie w eksplotacji. W przypadku aut używanych to zalety wręcz nie do przecenienia. Którymi modelami i wersjami Dacii warto szczególnie się zainteresować na rynku wtórnym?
Współczesna historia Dacii rozpoczęła się wraz z przejęciem nad nią kontroli przez wieloletniego partnera, czyli koncern Renault. W 2004 roku na rynku zadebiutował Logan, tani, ale względnie nowoczesny, opracowany od podstaw sedan segmentu B – i z miejsca odniósł sukces. Dwa lata później dołączył do niego wariant MCV, po który również ustawiały się kolejki chętnych. To samo stało się z Dusterem.
Co takiego zaoferowała Dacia, czego nie miały inne marki? Po pierwsze cena zbita do minimum, pomimo produkcji utrzymanej w Europie. Po drugie technika Renault, prosta, nie najnowsza (przynajmniej na początku), ale za to sprawdzona. Po trzecie niskie koszty obsługi technicznej i dostęp do całej sieci serwisowej francuskiej marki w razie braku pod ręką ASO Dacii. Po czwarte brak poważnych błędów konstrukcyjnych, które mogłyby pogrążyć reputację „odrodzonego” producenta.
A jakie są wady? Oszczędności można zauważyć dość szybko. Ale tanie plastiki to nie wszystko. Niska jakość powłoki lakierniczej, cienkie szyby, słabe wyciszenie, podstawowe multimedia – inżynierowie oszczędzali, gdzie tylko się dało.
Silnik: benzynowy | pojemność: 1598 cm3| moc: 105 KM, maksymalny moment obrotowy: 148 Nm | prędkość maksymalna: 165 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 11,8 s
Duster był pierwszym crossoverem rumuńskiej marki i od razu zyskał ogromną popularność. Nietrudno to zrozumieć, pamiętając, że cennik zaczynał się od 39 900 zł! Do codziennej jazdy w zupełności wystarczą wersje z przednim napędem, choć mają jedynie pięciobiegowe skrzynie.
Wariant 4WD to prawdziwy pogromca wszelkich konkurencyjnych „terenówek”. Nie ma reduktora, ale wyjątkowo skuteczny napęd (z trybami pracy 2WD, 4WD Auto i 4WD Lock), wysoki prześwit i krótkie przełożenie pierwszego biegu powodują, że może zawstydzić niejedno prawdziwe auto terenowe.
Benzynowy silnik 1.6 16V (105 KM) nie jest mistrzem oszczędzania, ale można go łatwo „zagazować”. Były też wersje 1.6 SCe (116 KM) oraz 1.2 TCe (125 KM). Popularny diesel 1.5 dCi (90-110 KM) jest bardzo oszczędny.
Silnik: benzynowy | pojemność: 1332 cm3| moc: 130 KM, maksymalny moment obrotowy: 240 Nm | prędkość maksymalna: 193 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 10,6 s
Druga generacja korzystała z platformy i początkowo także silników poprzednika, oferując też niemal identyczne wymiary zewnętrzne. Zmniejszył się nieco bagażnik (445 zamiast 475 l). Wpadką na początku produkcji było pękające uszczelnienie dachu przy relingach. Dacia naprawiała to na własny koszt, ale warto sprawdzić, czy naprawę wykonano.
Oprócz silnika 1.2 TCe, znanego z Dustera I, zastosowano podstawowy 1.0 R3 TCe (90-100 KM) oraz 1.3 TCe (130-150 KM). Polecamy tę ostatnią jednostkę, jeśli zależy nam na dynamice. Jeżeli zaś cenimy ekonomię, z pewnością polubimy się z dieslem 1.5 dCi (90-115 KM).
Silnik: benzynowy | pojemność: 1598 cm3| moc: 87 KM, maksymalny moment obrotowy: 128 Nm | prędkość maksymalna: 174 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 11,5 s
Trudno powiedzieć, dlaczego Sandero nie powtórzyło w Polsce sukcesu Logana. Od strony technicznej oba modele są niemal identyczne. Początkowo stosowano proste silniki benzynowe 1.4 i 1.6 (75 i 87 KM), później 1.2 16V i 1.6 16V (75 i 105 KM). Wszystkie doskonale sprawdzą się na krótkich dystansach, w trasie zacznie doskwierać hałas. Nie zabrakło diesla 1.5 dCi w dość słabych odmianach (68-86 KM), choć do zielonych stref już nimi nie wjedziemy.
Dziś największym problemem pierwszej generacji może być rdza. Co prawda wszystkie Dacie „by Renault” są ocynkowane, ale każdy odprysk szybko rozwija korozję.
Silnik: benzynowy | pojemność: 898 cm3| moc: 90 KM, maksymalny moment obrotowy: 140 Nm | prędkość maksymalna: 175 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 11,1 s
Drugie wcielenie małego hatchbacka odziedziczyło po poprzedniku założenia projektowe i wymiary, ale całość ubrano w bardziej atrakcyjne nadwozie. Wnętrze też zyskało, przede wszystkim na jakości wykonania. Popularność drugiej generacji wyraźnie wzrosła w Europie.
Od strony technicznej model trafił na czasy radykalnego downsizingu. Oprócz czterocylindrowego 1.2 (73 KM) pod maskę trafiały trzycylindrowe 0.9 (90 KM) i 1.0 (73-100 KM). Wszystkie jednostki benzynowe były równolegle oferowane przez Dacię z instalacjami LPG. Miłośnicy delikatnego klekotania mogli oczywiście wybrać oszczędnego diesla 1.5 dCi (75-95 KM) z filtrem cząstek stałych.
Silnik: benzynowy | pojemność: 999 cm3| moc: 100 KM, maksymalny moment obrotowy: 170 Nm | prędkość maksymalna: 183 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 11,6 s
Pierwszą generację Sandero trudno było uznać za atrakcyjnie stylizowane auto nawet w momencie debiutu. Po czterech latach zastąpiła ją druga generacja, którą można uznać za o wiele milszą dla oka, ale pozbawioną wyrazistości i charakteru. Za to trzecia seria całkowicie wtopiła się w tłum innych, także droższych w zakupie hatchbacków i nie odstaje od nich wyglądem.
Jeszcze lepiej jest ze stylizowaną na crossovera wersją Stepway – widoczną na zdjęciach. To już całkiem przystojne auto. Wnętrze też przeszło metamorfozę i choć nadal wykonane jest z niedrogich tworzyw, to nie czujemy się już w nim, jakbyśmy posiadali auto dostawcze. Znakiem czasów jest zastosowana technika.
Z oferty zniknęły diesle, pod maską znajdziemy trzycylindrowy silnik benzynowy 1.0 w wersji wolnossącej (65 KM) lub doładowanej (90, 100 KM). Najmocniejsza specyfikacja standardowo ma instalację LPG.
Silnik: benzynowy | pojemność: 1598 cm3| moc: 102 KM, maksymalny moment obrotowy: 156 Nm | prędkość maksymalna: 170 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 12,7 s
Dokker zdobył sporą popularność dzięki niskiej cenie. Powstał jako samochód dostawczy, ale na rynek trafiły także kombivany, czyli uniwersalne wersje osobowo-dostawcze z w pełni przeszklonym nadwoziem. Dacia starała się uatrakcyjnić ofertę, wprowadzając uterenowioną wersję Stepway (na zdjęciu).
W korzystaniu z ogromnej przestrzeni pomagają przesuwne tylne drzwi oraz dwuskrzydłowe z tyłu nadwozia. Wadą dla wielu może być surowy charakter wnętrza z metalicznymi odgłosami rezonującej blachy – typowy dla aut dostawczych. Silniki zastosowano te same, co w modelu Lodgy, ale tu dostępne były ich słabsze konfiguracje: 1.6 (84-102 KM), 1.2 TCe (115 KM), 1.3 TCe (102, 131 KM) i 1.5 dCi (75-95 KM).
Silnik: benzynowy | pojemność: 1332 cm3| moc: 131 KM, maksymalny moment obrotowy: 220 Nm | prędkość maksymalna: 193 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 9,2 s
W momencie debiutu Lodgy, pierwszy i jak do tej pory ostatni minivan marki Dacia, oferowało bardzo dobry stosunek przestrzeni do ceny. Mimo to czegoś zabrakło, by ten model odniósł sukces rynkowy. Być może niezbyt udana stylistyka spowodowała, że klienci woleli towarowo-osobowego Dokkera, a może nie był to już dobry czas dla minivanów.
Lodgy oferowano w konfiguracjach dla pięciu lub siedmiu osób. Przy dwóch rzędach siedzeń bagażnik mieści imponujące 827 l. Dla szukających używanego auta mogącego pracować w domu i w firmie Lodgy wydaje się bezpieczniejszym wyborem niż „zmęczone życiem” dostawcze Dokkery. Pod maską znajdziemy wolnossące 1.6 (83-109 KM), doładowane 1.2 TCe i 1.3 TCe (116 i 131 KM) oraz diesla 1.5 dCi (90-116 KM).
Silnik: benzynowy | pojemność: 1598 cm3| moc: 84 KM, maksymalny moment obrotowy: 135 Nm | prędkość maksymalna: 163 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 14,3 s
Klienci od początku pokochali tę oryginalną mieszankę kombi, minivana i małego kombivana. Rozstaw osi wynoszący 290 cm pozwolił zaoferować trzeci rząd siedzeń, a przy pięciu podróżnych bagażnik mieścił 700 litrów. Podwyższony dach i dzielone drzwi bagażnika dodawały mu charakteru roboczego, ale też zwiększały możliwości przewozowe. Pod maską pracowały benzynowe silniki 1.4 (75 KM) i 1.6 (84, 105 KM) lub diesel 1.5 dCi (75, 90 KM).
Dziś trudno już je spotkać, i to z dość prozaicznych powodów. Te, które nie zostały zajeżdżone, zjadła w międzyczasie rdza. Większość oferowanych na sprzedaż Loganów MCV I pochodzi z importu.
Silnik: diesel| pojemność: 1461 cm3| moc: 90 KM, maksymalny moment obrotowy: 220 Nm | prędkość maksymalna: 173 km/h | przyspieszenie 0-100 km/h: 12,1 s
Sukces Logana MCV pierwszej generacji spowodował, że Dacia chciała „rozbić” paletę modeli rodzinno-użytkowych na opisane wyżej: użytkowego Dokkera, minivana Lodgy oraz zwykłe kombi. Logan MCV II nie znalazł poklasku na rynku prawdopodobnie przez to, że w przeciwieństwie do poprzednika był jedynie pięciomiejscowy, a bagażnik mieścił 573 litry, był więc bardzo duży, ale nie tak, jak w MCV I.
Wadą był też mikry wybór silników. Benzynowy 1.2 16V (75 KM) jest słaby, 0.9 TCe (90 KM) już lepszy. Obydwa oferowano z LPG, ale zabrakło mocniejszych opcji. Po liftingu z 2016 r. doszedł wolnossący 1.0 SCe (73 KM) o niskiej kulturze pracy, a pod sam koniec produkcji 1.0 TCe (100 KM). Diesel 1.5 dCi (75-95 KM) – jak zwykle – oszczędny.
Wszystkie produkowane od 2004 r. modele Dacii udowodniły, że chociaż trapią je drobne usterki, to są to trwałe samochody, które można niedrogo serwisować. Nie jest problemem znalezienie ofert sprzedaży jeżdżących egzemplarzy z przebiegami dochodzącymi do pół miliona kilometrów – zarówno diesli, jak i benzynowych. Aby osiągnąć takie wyniki, trzeba oczywiście zadbać o odpowiedni serwis, polecamy też wykonanie zabezpieczenia antykorozyjnego i regularne robienie zaprawek wszelkich odprysków lakieru.
