Piątką na trasie – wrażenia z jazdy BMW serii 5 (E34) | „Motor” nr 32 z 1989 r.

Wśród europejskich producentów samochodów seryjnych niewielu jest takich, którzy cenią sobie nade wszystko charakter swych pojazdów, a nie wielkość produkcji. Problem w tym, że utrzymanie przez lata wysokiej pozycji na rynku wymaga nie tylko ciągłych inwestycji i wyraźnego programu rozwojowego, ale także stabilnej kadry bardzo przywiązanej do firmy.

BMW od lat utrzymuje swoją pozycję właśnie dzięki takiej polityce. Wytwarzając pojazdy serii 3, 5, 7. od dawna zadowala się prawie stałym udziałem w rynku europejskim. Opinię o firmie kształtują oczywiście pojazdy najbardziej prestiżowe czyli modele 5 i 7.

Spośród najnowszej produkcji chyba model 535i najpełniej oddaje to co charakterystyczne dla wyrobów monachijskiej firmy. Z jednej strony nowo opracowane nadwozie nawiązuje do stylu poprzednich pojazdów BMW, zapewniając oczywiście wysoki komfort jazdy. Z drugiej strony gwarantuje wymaganą przez klientów firmy dynamikę jazdy.

Pierwsza piątka pojawiła się na liniach produkcyjnych BMW w 1972 r. Od tej pory nie podlegała zbyt wielu modyfikacjom i zmianom, gdyż nadążała za rozwojem techniki. Model, który zaprezentowano po raz pierwszy w 1988 r. ma natomiast gruntownie zmienione nadwozie. Długość pojazdu wynosi obecnie 4,7 m. Jest więc on bezpośrednim konkurentem pojazdów innych czołowych, firm europejskich a konkretnie modeli Audi 200, Mercedesa 300, Alfy Romeo 164 czy Lancii Themy.

Gruntowne przekonstruowanie nadwozia BMW rodziny 5 pozwoliło na korzystne jego opracowanie pod względem aerodynamicznym i to bez nadmiernego pochylenia szyby przedniej i tylnej. Uzyskano sportowy charakter pojazdu tak ceniony przez klientów, a jednocześnie Cx mieszczący się w granicach 0,3 – 0,32. Nie przeszkodziło to jednak w zwiększeniu właściwości użytkowych tego samochodu. Bagażnik ma na przykład pojemność aż 470 dm³.

Zajmowanie miejsca za kierownicą czy też na tylnych siedzeniach bardzo ułatwia duży kąt otwarcia drzwi. Sama pozycja w pojeździe także zasługuje na pochwałę. Wszystkie siedzenia są nowego typu ze starannie dobranym kształtem oparć i poduszek. To wyprofilowanie ma jednak istotną wadę w przypadku kanapy tylnej. Otóż jazda na niej trzeciej osoby, w środku, nie jest tak komfortowa jak należałoby tego oczekiwać po samochodzie klasy wyższej. Chyba, że przyjmiemy iż jest to pojazd czteroosobowy. Zaletą natomiast jest dużo miejsca na nogi, bo w najkorzystniejszym układzie dochodzi do 170 cm, a więc więcej niż w modelu 3 a także i w krótszej wersji 7.

Zastrzeżenia nie budzą natomiast fotele przednie. Po pierwsze wyposażone zostały w bezstopniowo działającą regulację, łącznie ze zmianą wybrzuszenia poduszek oparcia i siedzenia. Kierowca ma ponadto możliwość przestawienia koła kierownicy wzdłuż osi w zakresie 40 mm. Łatwe jest także korzystanie z pasów bezpieczeństwa gdyż ich zaczepy mocowane są bezpośrednio na fotelach. W czasie jazdy uwagę zwraca także dużo miejsca wokół lewej stopy kierowcy co cenne jest zwłaszcza w czasie podróży długodystansowej.

Wystrój i wyposażenie tablicy wskaźników BMW serii 5, a w tym przypadku modelu 535i, to odrębny temat. Kilka rzeczy jest szczególnych. Po pierwsze wszystkie wskaźniki świecą w nocy bardzo jaskrawym pomarańczowym światłem, co nie wszystkim może odpowiadać. Wzorcowo natomiast rozwiązano przełączniki i włączniki świateł. Zależnie od ich pozycji w okienku obok ukazują się cyfry określające ich stan działania. Nie ma więc mowy o pomyłce. Zero w okienku oznacza stan wyłączenia. Cyfra ponadto dzięki podświetleniu świeci. 

Podobnie jak w samochodach tej klasy pochodzących z innych firm i w BMW obok rozbudowanego radioodbiornika umieszczono komputer pokładowy. Jest to, jak by nie patrzeć, jednak jedynie pożyteczna zabawka, podwyższająca standard wyposażenia samochodu. Dzięki niej można na przykład ustalić godzinę i datę, długość przebytej drogi, temperaturę otoczenia albo na przykład zużycie paliwa. Warto przy tym zauważyć, że wszystkie przyciski komputera, przełączników, układu wentylacji znajdują się w zasięgu ręki. Posługiwanie się nimi nie zmusza więc do odrywania pleców od oparcia fotela.

Podnoszenie i opuszczanie szyb też nie stanowi problemu, gdyż wykonują to silniczki elektryczne sterowane przełącznikami umieszczonymi obok hamulca ręcznego. Elektrycznie sterowane jest także uchylno-przesuwne okno w dachu. Urządzenie szczególnie przydatne w czasie wypraw turystycznych. Okno to w naturalny sposób wentyluje wnętrze chociaż system przewietrzania przedziału pasażerskiego jest aż nadto skuteczny.

Podobną opinię można wypowiedzieć o ogrzewaniu i to w znacznym zakresie temperatur z możliwością utrzymywania temperatury zadanej. Rozdział strug powietrza na szybę, nogi, twarz ustalany jest według życzenia kierowcy, a oddzielnie pasażera. Do ciekawostek zaliczyć można umieszczenie nawiewów także na drzwiach bocznych na wysokości lusterek zewnętrznych.

Komfort jazdy jaki zapewnia BMW 535i, idzie w parze z właściwościami jezdnymi tego samochodu. Duży rozstaw kół 1470 mm z przodu i 1495 mm z tyłu przy rozstawie osi 2761 mm nie tylko wpłynął na zagospodarowanie wnętrza. Wraz z niskim położeniem środka masy wpłynęło to na bardzo dobre trzymanie się drogi.

Duże wymiary to jednak i duża masa pojazdu wynosząca 1525 kg. W konsekwencji trudno mówić o niskim zużyciu paliwa, choć może być ono szokująco małe dla użytkowników samochodów krajowych. Model, z którym mieliśmy możność zapoznać się, wyposażony był w katalizator. W tym układzie przy jeździe ze średnią prędkością 100 km/h zużycie (według wskazań komputera pokładowego) sięgało 8 dm³, przy 120 km/h ponad 9 dm³, przy 140 km/h na IV biegu ok. 10,5 dm³/100 km, a przy tej samej prędkości na biegu V tylko 8,5 dm³/100 km. Zużycie miejskie wytwórca ocenia na 15,8 dm³/100 km.

Główną zaletą jednostki napędowej modelu 535i jest przede wszystkim duża elastyczność i nadmiar mocy. Sześć cylindrów o pojemności 3,4 dm³ daje bowiem 155 kW przy 5700 obr./ min. Zapewnia to bardzo dobre przyspieszenia i wysoką maksymalną prędkość, potwierdzoną przez nas w czasie jazdy na autostradzie, a sięgającą 235 km/h. A oto jakie wyniki udało nam się uzyskać na prostej: przyspieszenie od 0 do 100 km/h wyniosło 7,7 s, od 100-120 km/h na V biegu 9,5 s, 100-120 km/h – na IV biegu 7,2 s, 100-120 km/h na III biegu 4,2 s.

Przy okazji tych wyników warto wspomnieć o parametrach drugiego modelu rodziny 5, z którym mieliśmy kontakt - 524td wyposażonego w silnik 2443 cm³, turbodoładowany o mocy 85 kW. Ten pojazd na prostej od 0 do 100 km/h przyspieszał w ciągu 12,9 s podobnie jak od 80 do 120 km/h (535i – 9,7 s). Turbodiesel tej klasy nie jest więc wcale pojazdem ociężałym. Jego dodatkową zaletą jest wzorowa izolacja i zawieszenie silnika eliminujące niemal całkowicie hałas pracującej jednostki napędowej, a także dobrze tłumiące jego drgania.

Dysponowanie pojazdem tak dynamicznym i o tej masie co BMW 535i może wzbudzać pewne obawy, jeśli chodzi o hamowanie w różnych warunkach. Konstruktorzy zaradzili temu podobnie jak to robią ich konkurenci. Samochód ten wyposażony został bowiem w układ hamulcowy z urządzeniem przeciwblokującym. Dzięki niemu właśnie mimo prób hamowania na śliskiej od deszczu nawierzchni samochód mimo tej wielkości i masy nie sprawiał nam żadnych niespodzianek. Z pewnością wpływał na to i prawidłowo dobrany rodzaj ogumienia o rozmiarze 225/60 VR15 osadzonego na obręczach ze stopu lekkiego.

I ostatnia uwaga: jazda BMW 535i po krętych górskich drogach wydaje się być zabawą. Sprawia to niebywała wręcz łatwość manewrowania nim (choć średnica skrętu wynosi 11,5 m). Dzieje się tak głównie w wyniku zastosowania bardzo dobrego mechanizmu wspomagania układu kierowniczego. W parze z tym szłaby i zmiana biegów, gdyby nie drobne kłopoty z włączaniem dwójki. Być może była to jednak cecha tego jednego egzemplarza.

Bezsprzecznie można jednak stwierdzić jedno: BMW rodziny 5, a więc zarówno dynamiczne 535i jak i oszczędne w eksploatacji 524 td (zwłaszcza, że wyposażony jest w elektronicznie sterowaną pompę wtryskową), zapewniają bardzo komfortowe warunki podróżowania, zwłaszcza na długich dystansach.

Tekst: Jerzy Borkowski, fot. Bogusław Koperski; „Motor” nr 32/1989