Serwis pod patronatem magazynu
Skrzyżowanie odwołuje znaki podwyższające lub obniżające prędkość, ale nie każde połączenie dróg „kasuje” ograniczenia szybkości. Skomplikowane? Ostatnie zmiany w przepisach jeszcze bardziej tu „zamieszały”. Wyjaśniamy, tłumaczymy i pomagamy zrozumieć, czym jest skrzyżowanie (rzecz wcale nie taka oczywista) oraz jak interpretować i stosować zasady odwoływania ograniczeń prędkości.
Widząc znak ograniczający prędkość, trzeba wiedzieć, do którego miejsca dane ograniczenie obowiązuje. Większość kierowców uważa, że do najbliższego skrzyżowania. Rzeczywiście jest to prawdą, ale z... pewnymi wyjątkami.
W świetle prawa nie każde „skrzyżowanie” jest w rzeczywistości skrzyżowaniem. W danym miejscu możemy mieć do czynienia tylko z połączeniem dróg, co z kolei zależy od kategorii dróg, rodzaju nawierzchni, a nawet długości, na jakiej ułożono asfalt.
Na skrzyżowaniu nie możemy również wyprzedzać pojazdu silnikowego jadącego po jezdni, z wyjątkiem skrzyżowań o ruchu kierowanym lub o ruchu okrężnym (chyba że wyprzedzany pojazd sygnalizuje zamiar skręcenia – wówczas można go wyprzedzić, o ile kierujący nie przejeżdża na część jezdni przeznaczoną do ruchu w kierunku przeciwnym).
Trzeba również pamiętać, że zbliżając się do skrzyżowania, należy ustąpić pierwszeństwa pojazdom, stosując regułę „prawej strony” (o ile znaki nie regulują tego w inny sposób).
Natomiast na połączeniach dróg wspomniane przepisy nas nie obowiązują. Co więcej – w ubiegłym roku zmieniono definicję skrzyżowania.
Zgodnie z nią skrzyżowanie to „część drogi będąca połączeniem dróg albo jezdni jednej drogi w jednym poziomie, z wyjątkiem połączenia drogi o nawierzchni twardej z drogą o nawierzchni gruntowej lub z drogą wewnętrzną”.
Przed zmianą przepisów było to: „przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnię, ich połączenie lub rozwidlenie, łącznie z powierzchniami utworzonymi przez takie przecięcia, połączenia lub rozwidlenia; określenie to nie dotyczy przecięcia, połączenia lub rozwidlenia drogi twardej z drogą gruntową, z drogą stanowiącą dojazd do obiektu znajdującego się przy drodze lub z drogą wewnętrzną”.
Efekt? Nowe zapisy kodeksu drogowego powodują spore zamieszanie, ponieważ skrzyżowaniem jest połączenie dróg, ale i jezdni, wcześniej mowa była tylko o drogach.
O ile w mowie potocznej jezdnia i droga są używane zamiennie, to według kodeksu ruchu droga składa się z jezdni (jednej lub więcej), które mogą się łączyć i rozdzielać, i do tej pory nie tworzyły one skrzyżowania, a teraz już będą. W związku z tym wszelkie łączniki służące do zawracania według definicji powinny być skrzyżowaniami, a więc będą odwoływać znaki ograniczenia prędkości. Jednak resort infrastruktury twierdzi, że „skrzyżowaniem nie jest przejazd ani jezdnia do zawracania na drodze o dwóch jezdniach, chyba że są ulokowane na skrzyżowaniu”.
Kolejna zmiana to ta dotycząca węzłów drogowych, które teraz są zawsze skrzyżowaniem, a dotychczas mogły, ale nie musiały nim być.
Według przepisów ograniczenie prędkości umieszczone pod zieloną tablicą z nazwą miejscowości obowiązuje na obszarze całej miejscowości. Odwołuje je tylko znak „koniec miejscowości”, a nie skrzyżowanie.
Również „strefę ograniczonej prędkości” odwołuje jedynie znak „koniec strefy ograniczonej prędkości”. Kierowcy często o tym zapominają, ponieważ tradycyjny znak ograniczenia prędkości jest odwoływany przez skrzyżowanie.
Na drogach o dwóch jezdniach znaki ograniczające lub podnoszące dozwoloną na danym odcinku prędkość nie są odwołane, jeśli występuje na nich skrzyżowanie po lewej stronie, a jednocześnie nie ma ono połączenia z jezdnią z prawej strony.
Czasem kierowcy zapominają, że ograniczenie prędkości nie jest odwołane przez wiadukt, ponieważ droga na nim nie tworzy skrzyżowania. Trasy przecinają się, ale górna nie ma fizycznego połączenia z dolną.
Według aktualnie obowiązującej definicji należy każde takie miejsce uznać za skrzyżowanie, co powoduje, że będzie ono odwoływało znaki ograniczenia lub podniesienia prędkości, ale również sprawiało, że nie można wyprzedzać. Ministerstwo Infrastruktury twierdzi, że nic się nie zmieniło i łączniki do zawracania wciąż nie są skrzyżowaniami, o ile nie są elementem większego skrzyżowania.
Zgodnie z nowymi przepisami połączenie dwóch jezdni zawsze jest skrzyżowaniem. Do tej pory połączenie jezdni głównej z jezdnią dodatkową mogło być skrzyżowaniem, ale także wjazdem lub wyjazdem z drogi. Podobnie warto też zwrócić uwagę, że w przypadku węzłów te zwykle nie były skrzyżowaniami, ponieważ w jednym poziomie krzyżują się dwie jezdnie tej samej drogi, a nie dwie odrębne drogi.
Dojazd do obiektu przy drodze może być drogą wewnętrzną, jak i wjazdem lub wyjazdem, np. do miejsca pętli autobusowej lub parkingu. Nie tworzą one jednak skrzyżowań, bo w myśl przepisów skrzyżowaniem jest połączenie ze sobą jezdni: głównej, dodatkowej, łącznicy i zbierająco-rozprowadzającej, a nie tych jezdni z miejscem obsługi podróżnych, pętlą autobusową czy parkingiem (realizowanych za pomocą wjazdu lub wyjazdu). Według resortu infrastruktury połączenie dwóch jezdni za pomocą dodatkowego pasa ruchu do skrętu w lewo nie stanowi skrzyżowania, jeżeli ten pas związany jest funkcjonalnie ze zjazdem, wyjazdem lub wjazdem.
Każde połączenie dróg – jeśli ma być formalnie uznawane za skrzyżowanie – musi zostać oznakowane. Nie ma więc wymogu, żeby jedna z krzyżujących się dróg miała długość przynajmniej 20 metrów, aby mogła być uznana za skrzyżowanie, a nie za połączenie drogi gruntowej z drogą publiczną.
