Serwis pod patronatem magazynu
W „Motorze” nr 14 z 6 kwietnia 1986 roku - prezentacja Volvo 740/760 z nadwoziem typu kombi. Dziś to już klasyk, którego charakterystyczne kanciaste kształty dla wielu stały się wizualnym symbolem szwedzkiej marki.
Nie wszystkie firmy wytwarzają samochody z nadwoziem uniwersalnym. Firma Volvo produkuje nadwozia 5-drzwiowe o dużej przestrzeni ładowania już od prawie 20 lat.
O ile jednak linie poprzedniego modelu serii 200 budzić muszą zastrzeżenia z racji nieproporcjonalnie małych powierzchni uszklonych drzwi w porównaniu z szybami bocznymi „ładowni”, o tyle nowe Volvo 740/760 zasługuje na pochwalę.
Proporcje w tych pojazdach są znacznie lepsze. Wprawdzie kanciaste linie nadwozia wymagają również kanciastego przodu, to jednak szybkość maksymalna 180 km/h w samochodzie z czterocylindrowym silnikiem (84 kW) świadczy, że aerodynamika nie ucierpiała nadmiernie.
Volvo 740/760 ma, podobnie jak limuzyna tej serii, bardzo duży rozstaw osi wynoszący 2,77 m, co pozwala nie tylko zapewnić dostateczną ilość miejsca dla jadących na przednich i tylnych siedzeniach, lecz także uzyskać bagażnik o pojemności ok. 560 dm3 lub 1550 dm3 przy pełnym wykorzystaniu przestrzeni za siedzeniem tylnym. Po rozłożeniu siedzenia, przestrzeń ładowania wydłuża się do 1,8 m a największy przewożony przedmiot może mieć wymiary 1,7 x 1,1 x 0,75 m.
Żaden samochód typu kombi oferowany na europejskim rynku nie może się pochwalić takimi wynikami. Konkurenci mają za to bardziej aerodynamiczną sylwetkę dzięki pochyleniu ku przodowi tylnej ściany nadwozia. A więc kształtne linie, albo duża przestrzeń bagażowa, obie cechy pogodzić się nie dają.
Volvo 740/760 ma zupełnie płaską podłogę przestrzeni ładowania na całej jej długości, co ułatwia wkładanie większych przedmiotów. Odległość między wnękami kół wynosi 1,1 m, maksymalna szerokość wnętrza 1,52 m. Koło zapasowe, podobnie jak zbiornik paliwa, jest schowane pod podłogą bagażnika.
Pojazd w stanie gotowym do drogi waży 1330 kg, a obciążenie użyteczne określono na 590 kg. Samochód z silnikiem o czterech cylindrach i pojemności 2,3 dm3 zdolny jest osiągać prędkość 100 km/h w czasie 11,7 sekundy. Zużycie paliwa wynosi 6,8 dm3/100 km przy 90 km/h; 9,2 przy 120 km/h i 12,1 w symulowanej jeździe miejskiej. Samochód produkowany jest seryjnie z pięciobiegową skrzynią przekładniową, w której bieg piąty spełnia rolę nadbiegu.
Oprócz silnika czterocylindrowego Volvo oferowane jest również z silnikiem V6 – 2,7 dm3 i jako model z sześciocylindrowym silnikiem wysokoprężnym o pojemności 2,4 dm3.
Adam Sierakowski; „Motor” 14/1986
