Voyah Free – chiński SUV za ponad 300 tys. zł |TEST

Marka Voyah została stworzona w 2020 r. przez chińskiego producenta samochodów, firmę Dongfeng. Testowany SUV o nazwie „Free” trafił na rynek w 2021 r., a dziś można go kupić w wybranych europejskich krajach – w tym w Polsce.

Warunki brzegowe są co najmniej interesujące: przestronny SUV, z atrakcyjnie zaprojektowanym nadwoziem (przez włoskie studio Italdesign Giugiaro), mocnym napędem elektrycznym (489 KM) oraz pojemnym akumulatorem (100 kWh), do tego z bogatym wyposażeniem, za 70% ceny rywali. Bazowej ceny. Pytanie, czy chiński samochód nieznanej marki jest wart 329 000 zł.

Prawdziwe „premium”

Ze swoimi wymiarami Voyah Free wpisuje się w format SUV-ów klasy wyższej premium, a słowo „premium” jest tu całkiem na miejscu. Auto zwraca uwagę porządnym wykonaniem i starannym wykończeniem, od pracy instrumentów po misterne przeszycia tapicerki.

Voyah nie powstał jako samochód wyłącznie elektryczny – w swojej ojczyźnie występuje też z hybrydowym napędem plug-in z benzynowym silnikiem. Mimo to jego kabina oferuje dużo swobody w obu rzędach, z naciskiem na tył, gdzie na podróżujących czekają komfortowa kanapa, płaska podłoga oraz mnóstwo miejsca na nogi. Z przodu kierowcę i pasażera „otula” kokpit, ale i tu przestrzeni nie brakuje – daleko odsuwane fotele sprawiają, że także wysokim osobom.

Voyah reprezentuje ciekawą koncepcję przestrzenną – nie ma „pękatego”, szczególnie wysokiego nadwozia (mierzy 165 cm wysokości wobec ok. 170 cm u niemieckich rywali), ma natomiast widocznie wydzieloną przednią bryłę z pokrywą silnika. W rezultacie łączy zwiększony prześwit (regulowany) z relatywnie „tradycyjną” pozycją za kierownicą z widokiem na maskę, co sprzyja integracji z autem.

Objętość przestrzeni bagażowej nie budzi zastrzeżeń: z tyłu czeka foremny 560-litrowy bagażnik z hakami na torby, a z przodu dodatkowy tzw. frunk o pojemności 72 l. 

Dla fanów gadżetów

Mimo trzech ekranów obsługa Voyaha nie sprawia problemu. Na kierownicy znalazły się mechaniczne przełączniki i przyciski, w tradycyjny sposób zawiaduje się także wentylacją. W testowanym egzemplarzu system operacyjny nie oferował języka polskiego, ale sprzedawca zadeklarował, że tłumaczenie trwa. Jego kafelkowy interfejs jest jednak przyjazny w obsłudze, oferuje mapy Google z wyszukiwarką stacji ładowania, a przede wszystkim robi wrażenie ciekawymi funkcjami, takimi jak możliwość zrobienia selfie oraz nagrywania filmów z pokładowej kamery.

Ekran pozwala też „śledzić” pasażerów z tyłu (przydatne podczas jazdy z dziećmi). Ponadto imponują jakość obrazu z noktowizora i... zmienna wysokość deski rozdzielczej. W wybranych trybach ekrany częściowo się chowają, a ich menu staje się znacznie bardziej kompaktowe. 

Odmienna interpretacja

Pneumatyczne zawieszenie Voyaha ma zrelaksowany charakter i zapewnia wysoki poziom komfortu (choć nie tak wysublimowany jak rywale spod znaku Mercedesa i BMW), a układ kierowniczy pracuje syntetycznie, typowo dla wielu współczesnych aut. Chiński SUV prowadzi się jednak wystarczająco zwinnie i ma napęd skonfigurowany pod kątem bezpieczeństwa jazdy. Nieco rozczarowuje przeciętny jak na auto tej klasy poziom hałasu przy wyższych prędkościach.

Voyah ma dwa silniki elektryczne, po jednym na oś, a jego napęd systemowo generuje 489 KM i 720 Nm. Istotny wpływ na zachowanie samochodu mają tryby jazdy. I, co niespotykane, wpływają również na czasy przyspieszeń: w najłagodniejszym trybie osiągnięcie prędkości 100 km/h zajęło 7,6 s, a w sportowym – już tylko deklarowane 4,4 s. Lepszym rozwiązaniem byłaby funkcja kickdownu, która niezależnie od programu aktywuje pełne osiągi po głębokim wciśnięciu gazu.

Chiński SUV korzystnie wypada natomiast w kategoriach efektywności. Jazda po mieście przy kilkustopniowych mrozach owocuje wynikami na poziomie 25-26 kWh/100 km, co oznacza, że zimą bez problemu przejedziemy ok. 400 km. W trasie zużycie spada jednak nieznacznie, do ok. 24 kWh/100 km.

Duży akumulator (106 kWh brutto, 100 kWh netto) przekłada się na przyzwoity zasięg. Pewne ograniczenie w eksploatacji stanowi niezbyt wysoka moc ładowania DC (deklarowana 100 kW). W praktyce od 20 do 80% utrzymuje się wartość ponad 80 kW. Ładowanie AC – do 11 kW.

Voyah Free: plusy i minusy

Nadwozie i wnętrze

• przestronna kabina, pojemny bagażnik, dobra jakość wykończenia, przyjazna obsługa, bogata lista funkcji systemu operacyjnego

• fotele mogłyby oferować więcej płaszczyzn regulacji

Układ napędowy

• wysokie osiągi, dobra efektywność, pojemny akumulator, regulowana rekuperacja

• przyspieszenie w oszczędnym trybie mocno różni się od danych fabrycznych

Właściwości jezdne

• wysoki komfort tłumienia, ogromne pokłady trakcji oraz stabilności, bardzo dobre wyczucie pedału hamulca

• przeciętna komunikatywność, nie najlepsze wygłuszenie

Wyposażenie i cena

• atrakcyjna cena, bogate wyposażenie, 5 lat gwarancji 

• interfejs bez języka polskiego, bardzo ograniczona sieć sprzedaży i serwisów, nieznana marka

Voyah Free – test: podsumowanie

Funkcjonalny SUV klasy wyższej, z racji pewnych braków – semipremium. Dla klientów to ciekawa i dużo tańsza alternatywa dla uznanych europejskich marek, a dla producentów – sygnał, że są obszary (efektywność, funkcje systemu operacyjnego, a nawet obsługa), w których chińskie marki wyznaczają wysokie standardy.

Przy długości 491 cm Voyah ma duży rozstaw osi – 296 cm. Nie oferuje jednak dwóch dodatkowych foteli w trzecim rzędzie.

Komfortowe, wystarczająco wyprofilowane fotele z rozbudowanymi zagłówkami. Duży zakres regulacji wzdłużnej.

Wygodna kanapa, dużo miejsca na nogi i nad głowami, płaska podłoga, są gniazda USB.

W sam raz na kable – 72-litrowy frunk, czyli przedni bagażnik, w dodatku z praktycznymi przegródkami po prawej.

560-litrowy, foremny bagażnik z hakami na torby (maksymalnie 1320 l) – wynik na miarę konkurentów.

Akumulator ukryto pod podłogą bagażnika – Voyah występuje także w wersjach z silnikiem spalinowym.

Przyzwoicie wykończony kokpit – mocno scyfryzowany, ale z dopracowaną logiką obsługi. Duży schowek w tunelu, liczne tradycyjne instrumenty.

Tak powinno być: czytelne cyfrowe wskaźniki mogą mieć klasyczną formę lub pokazywać dużą mapę.

Wow: przy zmianie trybu (lub za naciśnięciem przycisku) górna część deski nieco się opuszcza, stosownie zmieniają się też interfejsy ekranów.

Fotele seryjnie oferują funkcję masażu.

Doskonała jakość obrazu z kamer, w tym noktowizor.

Wybór trybu jazdy zdecydowanie zmienia charakterystykę zachowania Voyaha na drodze (w tym jego osiągi).

Jak w Taycanie: za naciśnięciem przycisku dach z przezroczystego staje się matowy i chroni przed słońcem.

Relatywnie niska moc ładowania prądem stałym (DC) – 100 kW.