Serwis pod patronatem magazynu
Dla wielu marek tytuł Samochodu Roku to przepustka do sukcesu. Czas jednak skutecznie weryfikuje trafność decyzji jurów, a nagrodzone auta nierzadko można dziś kupić za ułamek początkowej kwoty. Czy warto? W wielu przypadkach okazuje się, że zakup wciąż ma sens. W naszym zestawieniu bierzemy pod lupę zdobywców tytułu COTY z lat 2001-2021.
Czym jeździsz? Samochodem roku! Aby móc udzielić tak krótkiej, a zarazem dosadnej odpowiedzi na często padające wśród miłośników motoryzacji pytanie, wcale nie trzeba wydawać fortuny. Wystarczy rozejrzeć się na rynku wtórnym, by nawet za kilka tysięcy złotych wejść w posiadanie jednego z triumfatorów konkursu Car of the Year.
W ramach plebiscytu znanego też jako COTY lub Europejski Samochód Roku jury złożone z dziennikarzy motoryzacyjnych z całego Starego Kontynentu ocenia auta, które pojawiły się na rynku w ciągu ostatnich 12 miesięcy przynajmniej w pięciu krajach Europy. Modernizacja nie upoważnia danego modelu do wzięcia udziału w konkursie.
Jak to zwykle bywa, także konkurs na Samochód Roku jest krytykowany. Czy słusznie? To już temat na dłuższe opracowanie. Nie ulega wątpliwości, że jury ocenia fabrycznie nowe auta, które nierzadko dopiero co weszły na rynek. W takiej sytuacji awarie, pomijając potężne wady fabryczne, nie mają okazji, by się ujawnić.
Niestety przynajmniej kilka z prezentowanych modeli po fali początkowego zachwytu zafundowało swoim użytkownikom problemy z korozją, elektroniką, a nawet zacierającymi się silnikami. Zresztą dokładnie ten sam scenariusz znamy z konkursu na silnik roku, gdzie jednostki nie były oceniane za długowieczność, a parametry czy wrażenia, jakich dostarczało użytkowanie samochodu z danym źródłem napędu.
Nie zaryzykujemy jednak stwierdzenia, że Samochód Roku to wyłącznie konkurs motoryzacyjnej piękności. Przeglądając listę zwycięzców, szybko dojdziemy do wniosku, że jurorzy kierowali się zarówno emocjami, jak i zdrowym rozsądkiem. Wskazali przy tym przynajmniej kilka modeli, które stały się ikonami swoich czasów lub są do dziś wspominane z rozrzewnieniem czy już poszukiwane jako youngtimery.
Poniżej prezentujemy modele uznane za Samochody Roku w latach 2001-2021. Są dosyć łatwe do znalezienia na rynku wtórnym. Najnowsze mają za sobą początkową utratę wartości. Najstarsze mogą być z powodzeniem używane na co dzień.
Silnik: diesel, pojemność: 1910 cm3, moc: 115 KM, maksymalny moment obrotowy: 275 Nm, prędkość maksymalna: 191 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 9,9 s, średnie zużycie paliwa: 5,8 l/100 km
W oparciu o skróconą platformę większego, nagrodzonego najwyższymi laurami w COTY w 1998 r. modelu 156 stworzono kompakt o unikalnej mechanice.
Wielowahaczowe zawieszenie przedniej i tylnej osi zapewniało świetne prowadzenie z ograniczoną tendencją do podsterowności, a mocniejsze silniki – z flagowym 3.2 V6 (250 KM) na czele – gwarantowały świetne osiągi.
Ciekawa była też wprowadzona po modernizacji wersja 1.9 JTD Q2 z samoblokującym mechanizmem różnicowym, który przekazując moment obrotowy na koło o wyższej przyczepności, ogranicza problemy z trakcją.
Niestety dość szybko okazało się, że najmniejsza wówczas Alfa Romeo jest zawodna. Psuły się benzynowe silniki Twin Spark i zautomatyzowane skrzynie Selespeed, co w połączeniu z korozją, niską trwałością tulei zawieszeń oraz szybko postępującą utratą wartości sprawiło, że auto zgasło na rynku wtórnym. A szkoda. Prowadzenie czy desing wytrzymały próbę czasu. Zadbana Alfa Romeo 147 GTA z 3.2 V6 to auto kolekcjonerskie. Diesle są idealne na co dzień.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1997 cm3, moc: 138 KM, maksymalny moment obrotowy: 190 Nm, prędkość maksymalna: 205 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 9,8 s, średnie zużycie paliwa: 7,9 l/100 km
Dla marki było to nowe otwarcie w temacie designu. Zrezygnowano z ostrych linii, które przez lata były wyróżnikiem modelu 306, stawiając na nadwozie z cechami „jednobryłowca” – z wysuniętą szybą, która płynnie łączy się z maską. Potęguje to wrażenie przestrzeni przed jadącymi z przodu.
Model 307 imponował też obfitą gama wersji nadwoziowych – obejmującą kombi dostępne z trzecim rzędem foteli i szklanym dachem oraz CC – coupe-cabrio ze sztywnym zadaszeniem i tylnymi lampami w technologii LED, czyli rozwiązaniem ponad dwie dekady temu kojarzonym z modelami z najwyższej półki.
Peugeot próbował budować popularność modelu, wystawiając 307 CC w WRC (oczywiście auto pozbawiono możliwości otwierania dachu). Największym problemem modelu okazała się niestabilna elektronika – zwłaszcza moduł ABS, który z powodu przenikania wody i zwarcia mógł doprowadzić do pożaru auta. Polecamy proste benzynowe wersje 1.4, 1.6 i 2.0.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1598 cm3, moc: 113 KM, maksymalny moment obrotowy: 152 Nm, prędkość maksymalna: 192 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 10,9 s, średnie zużycie paliwa: 6,8 l/100 km
Megane przekonywało nowoczesnym designem, mnogością wersji nadwoziowych (hatchback 3/5d, sedan, kombi i coupe-cabrio) oraz poziomem bezpieczeństwa – to pierwszy kompakt, który zdobył komplet pięciu gwiazdek Euro NCAP.
W szerokiej palecie silników każdy zainteresowany był w stanie znaleźć coś dla siebie. Przed laty szczególne wrażenie robiły zrywne, a zarazem dynamiczne i kulturalne diesle 1.5/1.9 dCi. Niestety to właśnie zawodne diesle (a dokładnie mówiąc – ich turbosprężarki, wtryskiwacze, pompy wtryskowe i panewki) oraz niestabilna elektronika naruszyły opinię – nie tylko Megane, ale i całej marki.
Z czasem Renault dokonało różnych poprawek, a serwisy nauczyły się radzić sobie z wieloma przypadłościami. Polecamy proste i trwałe wolnossące silniki 1.6 i 2.0. Poszukiwane są sportowe odmiany z 2.0 Turbo.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1242 cm3, moc: 60 KM, maksymalny moment obrotowy: 102 Nm, prędkość maksymalna: 154 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 14,0 s, średnie zużycie paliwa: 5,5 l/100 km
Produkowany wyłącznie w Tychach model udowodnił, że małe auto może być tanie, trwałe, a do tego funkcjonalne. Za sprawą drugiej pary drzwi Panda odrabiała to, co za czasów Seicento Fiat stracił na rzecz Daewoo Matiza.
Panda imponowała mnogością odmian. Już w pierwszym roku produkcji wprowadzono do gamy oszczędnego diesla 1.3 JTD. Rok później gamę uzupełnił wariant 4x4. Od 2006 r. Fiat oferował sportową Pandę 100 HP. Na przestrzeni lat pojawiły się też różne wersje limitowane.
Panda powstała w liczbie blisko 2,2 mln egzemplarzy. Zapewne produkcja trwałaby dłużej, gdyby nie zmieniające się przepisy, które wymuszały gruntowną i drogą modernizację modelu lub zastąpienie go kolejną generacją, co też uczyniono, zachowując jednak założenia i mechanikę oryginału.
Silnik: benzynowy + elektryczny, pojemność: 1497 cm3, moc: 78+68 KM, maksymalny moment obrotowy: 115+400 Nm, prędkość maksymalna: 170 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 10,9 s, średnie zużycie paliwa: 4,5 l/100 km
Wiele osób powątpiewało w słuszność tego wyboru. Wówczas Prius jawił się jako drogie, niezbyt urodziwe auto z surowo wykończonym wnętrzem i skomplikowanym napędem.
Po latach okazało się, że zarówno jurorzy, jak i Toyota mieli rację. Oszczędny, przestronny i wybitnie trwały Prius do dziś trzyma cenę i jest używany do zarobkowego przewozu osób. Sama koncepcja napędu, kolorowy ekran czy wielofunkcyjna kierownica po niezbędnych unowocześnieniach to rozwiązania, które do dziś są stosowane w samochodach.
Lista awarii Priusa jest krótka. Znajdują się na niej defekty falownika, zapieczone hamulce oraz problemy z korozją. Jazda na LPG potrafi dać się we znaki głowicy.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1149 cm3, moc: 101 KM, maksymalny moment obrotowy: 145 Nm, prędkość maksymalna: 184 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 11,0 s, średnie zużycie paliwa: 5,8 l/100 km
Dowód, że niezbyt drogie, miejskie auto nie musi być spartańskie. Clio było przyjemne w prowadzeniu, miało dobrze wykończone wnętrze (początkowo w droższych wersjach, z czasem miękkie tworzywa zawitały też w tańszych odmianach) i należycie chroniło przed skutkami zderzeń. Auto nie było idealne w kwestii trwałości, ale Renault wykonało krok naprzód.
Kto szukał praktyczności, mógł wybrać wersję kombi. Fani dynamicznej jazdy otrzymali 200-konne Clio Sport. Polecamy doładowaną wersję 1.2 TCe, która zadebiutowała w 2007 r. i godzi elastyczność z niskim spalaniem. Clio było pierwszym modelem, który dwukrotnie sięgnął po tytuł samochodu roku.
Silnik: diesel, pojemność: 1997 cm3, moc: 140 KM, maksymalny moment obrotowy: 320 Nm, prędkość maksymalna: 196 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 10,2 s, średnie zużycie paliwa: 6,4 l/100 km
W pełni zasłużona nagroda. Nigdy wcześniej siedmioosobowy van nie był równie przyjemny w prowadzeniu (kierowca błyskawicznie zapomina, jak duży samochód prowadzi), dobrze wykonany, a do tego cieszący oko.
Wrażenie robiła też paleta silników zamykana przez pięknie brzmiącą pięciocylindrową jednostkę 2.5T od Volvo. Trzonem oferty są oczywiście diesle – polecamy 2.0 TDCi. Bazowy 1.6 jest za słaby, 1.8 rozczarowuje trwałością i kosztami serwisu, a flagowy 2.2 to dość rzadka i droga propozycja.
Uwagę trzeba już zwrócić na korozję – w niektórych egzemplarzach bywa rozwinięta. Odradzamy silniki 1.6/2.0 EcoBoost i skrzynie Powershift – nie imponują trwałością, a naprawy będą drogie.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1242 cm3, moc: 69 KM, maksymalny moment obrotowy: 102 Nm, prędkość maksymalna: 163 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 12,9 s, średnie zużycie paliwa: 4,9 l/100 km
Niezwykle udane wskrzeszenie ikony sprzed lat. W Fiacie 500 „zagrało” wszystko – począwszy od estetyki nadwozia i wnętrza poprzez rozbudowane możliwości personalizacji i trwałość zagwarantowaną przez solidność pracy tyskiej fabryki, na atrakcyjnych cenach kończąc. Sprzedaż napędzały liczne wersje specjalne, a także linia sportowych odmian sygnowanych znaczkiem Abartha.
Zamiast brnąć w wyszukanie techniczne, Fiat postawił na relatywną prostotę płyty podłogowej Pandy II. W używanym aucie to niezwykle ważne, bo naprawy okazują się proste i tanie. Oczywiście nie wszystkie – serwis zautomatyzowanych skrzyń Dualogic czy modułów sterowania zaworami potrafi uderzyć po kieszeni. Wybierając bazową wersję 1.2 z ręczną skrzynią, można spać spokojnie.
Silnik: diesel, pojemność: 1956 cm3, moc: 131 KM, maksymalny moment obrotowy: 320 Nm, prędkość maksymalna: 205 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 11,1 s, średnie zużycie paliwa: 4,4 l/100 km
Rezygnując z używania nazwy Vectra, Opel chciał zaakcentować, że Insignia to zupełnie nowa jakość. Pod wieloma względami rzeczywiście tak było. Insignia miała ciekawie stylizowane nadwozie, w wersjach sedan i liftback nawiązujące nieco do zyskującej wówczas na popularności konwencji „czterodrzwiowych coupe”. Nie brakowało ciekawych opcji (np. systemu rozpoznawania znaków czy adaptacyjnych reflektorów). Szeroką paletę silników zamykały benzynowe V6 z turbo.
Opel dokładał więc starań, by w aucie klasy średniej popularnej marki zawrzeć niemal wszystko, co było utożsamianie z półką premium. Plan w dużej mierze wypalił – Insignia dobrze się sprzedawała, a używane egzemplarze przez lata trzymały cenę. Mocną stroną modelu okazała się też ogólna trwałość. Pomijając wpadkę z łożyskami skrzyń M32, raczej należy spodziewać się konsekwencji mechanicznego zużycia czy zaniedbań serwisowych (wystarczy np. zlekceważyć wymianę uszczelki smoka olejowego, by zatrzeć diesla).
Silnik: benzynowy, pojemność: 1390 cm3, moc: 86 KM, maksymalny moment obrotowy: 132 Nm, prędkość maksymalna: 177 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 11,3 s, średnie zużycie paliwa: 5,9 l/100 km
Nie bez powodu samochód bywa nazywany mini-Golfem. Wizualnie został utrzymany w tej samej konwencji co jego szósta odsłona, a rozmiarami zbliżył się do drugiej. W efekcie użytkownikom Polo nie dano powodów do narzekania na niewystarczającą przestronność wnętrza, które w droższych wariantach było wykończone znacznie lepiej, niż można by tego oczekiwać od auta miejskiego.
To samo można powiedzieć o wyposażeniu – reflektory biksenonowe, a później LED, dwusprzęgłowe skrzynie, turbodoładowane silniki z bezpośrednim wtryskiem i amortyzatory z dwoma trybami pracy to tylko część z asów w rękawie Polo. Po latach dobrze wyposażone auta, zwłaszcza z wolnossącymi silnikami 1.4/1.6 i ręcznymi skrzyniami, wciąż zasługują na zainteresowanie. Niespecjalnie co ma się w nich psuć. Odradzamy wersję 1.2 TSI (EA111) sprzed 2014 r.
Silnik: elektryczny, moc: 109 KM, maksymalny moment obrotowy: 254 Nm, prędkość maksymalna: 144 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 11,5 s, średnie zużycie prądu: 15,0 kWh/100 km
Jeden z najbardziej dyskusyjnych tytułów w historii COTY. Drogi, oferowany na wybranych rynkach i legitymujący się ograniczonym zasięgiem (ok. 160 km) Leaf niespecjalnie przekonał opinię publiczną. Paradoksalnie po latach stał się dużo lepszym wyborem. Używany egzemplarz w dobrym stanie można kupić za ok. 30 tys. zł.
Degradacja akumulatora nastąpiła, ale realne 100 km zasięgu nie jest problemem dla osoby, która ma w garażu gniazdo do ładowania i jeździ wyłącznie po mieście. Po nocy akumulator i tak będzie pełny. Leaf przekonuje też przestronnym wnętrzem, sporym komfortem jazdy i bogatym, jak na auto z tamtego czasu, wyposażeniem.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1398 cm3, moc: 150 KM, maksymalny moment obrotowy: 370 Nm, prędkość maksymalna: 161 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 9,0 s, średnie zużycie paliwa: 1,2 l/100 km
Dowód, że jurorzy konkursu COTY nie są nieomylni. W 2012 r. wskazali na model, który dla producenta okazał się sprzedażową klapą. Produkowany w USA Opel, wraz z bliźniaczym Chevroletem, był hybrydą typu plug-in, w której silnik spalinowy pełnił wyłącznie rolę pokładowego generatora energii, umożliwiającego jazdę po rozładowaniu akumulatora.
Wydajność samego rozwiązania, jak również przydatność hybryd plug-in okazały się ograniczone. Znajdowały one odbiorców głównie w krajach, w których były preferowane podatkowo.
Ewentualne oszczędności z ładowania akumulatora w domu były konsumowane przez wysoką cenę auta. W trybie elektrycznym nowa Ampera mogła przejechać niecałe 60 km. Nawet z częściowo zużytym akumulatorem będzie to pojazd zdatny do bezemisyjnej jazdy na krótkich trasach.
Wyzwaniem może się natomiast okazać serwisowanie czy zakup używanych części. Zwłaszcza w naszych realiach to rzadko spotykany model.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1395 cm3, moc: 140 KM, maksymalny moment obrotowy: 250 Nm, prędkość maksymalna: 212 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 8,4 s, średnie zużycie paliwa: 5,2 l/100 km
Jeden z najbardziej zasłużonych tytułów w historii całego konkursu. Zresztą po liczbie punktów widać, że jurorzy nie mieli wątpliwości, że Golf VII to auto niemalże doskonałe – zebrał 414 pkt., a zwycięzca w kolejnym roku „zaledwie” 307 pkt.
Jakością wykonania, możliwościami konfiguracji i paletą silników praktycznie nie odbiegał od droższego Audi A3. Golf VII do dziś przekonuje ergonomią, komfortem jazdy czy trwałością. Mimo zaawansowania technicznego Golf nie sprawia problemów – raczej należy spodziewać się skutków zużycia niż awarii (ale one także się zdarzają, np. szczelność traci wodny intercooler diesla).
Nabywcy mieli do wyboru masę wersji – od konwencjonalnych TSI i TDI poprzez hybrydę plug-in GTE, odmianę zasilaną CNG, „elektryka” czy nawet uterenowionego Golfa Alltrack po sportowe GTI oraz R. Dla każdego coś miłego. Ceny ofertowe zadbanych samochodów są wysokie, ale nawet one szybko znajdują nabywców. Najwyraźniej sam Volkswagen uznał, że przestrzelił – pod względem wykończenia, ergonomii czy łatwości obsługi ósma generacja Golfa uchodzi za mniej udaną.
Silnik: diesel, pojemność: 1560 cm3, moc: 116 KM, maksymalny moment obrotowy: 270 Nm, prędkość maksymalna: 191 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 10,2 s, średnie zużycie paliwa: 3,7 l/100 km
Drugą generacją kompaktowego 308 Peugeot udowodnił, że za sprawą dopracowanego produktu marka, która wypadła z kręgu zainteresowań wielu kierowców, może szybko do niego powrócić. Pod wieloma względami 308 stanowi rozwinięcie formuły, którą świat kilka miesięcy wcześniej ujrzał za sprawą modelu 208.
Z perspektywy lat temu dojrzałemu kompaktowi można zarzucić kilka wpadek. Do wolno działającej obsługi wentylacji na ekranie systemu multimedialnego można się przyzwyczaić. Główny kłopot to problematyczne silniki 1.2 PureTech (łuszczący się pracujący w oleju pasek rozrządu) czy 1.6 THP (niska trwałość napinacza i łańcucha rozrządu, problemy z nagarem w dolocie).
Kto jednak szuka kompaktowego diesla, lepiej trafić nie mógł. Ale i tu czyha pułapka w postaci wersji 1.5 HDi z niezbyt żywotnym łańcuchem spinającym wałki rozrządu. Pod względem jakości wykonania oraz ogólnej trwałości Peugeot 308 II to duży krok naprzód względem poprzednika. Stan rzeczy ograniczył spadek cen używanych 308.
Tanio można kupić skromnie wyposażone auta z flot. Lubiane przez firmy kombi należy do najbardziej pojemnych w klasie (bagażnik ma 610 l).
Silnik: diesel, pojemność: 1968 cm3, moc: 150 KM, maksymalny moment obrotowy: 340 Nm, prędkość maksymalna: 220 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 8,7 s, średnie zużycie paliwa: 4,0 l/100 km
Szczytowy etap ewolucji Passata. B8 wspiął się na wyżyny w kwestii jakości wykonania, możliwości konfiguracji, komfortu jazdy czy przestronności. Paletę silników zamykały bardzo mocne jednostki 2.0 TSI (280 KM) i podwójnie doładowane 2.0 TDI (240 KM). Na tle dobrze wyspecyfikowanego egzemplarza bledną skromniej wyposażone auta z półki premium.
Zresztą Passat B8 wyprzedził w konkursie na samochód roku Mercedesa klasy C W205, również będącego niezwykle ważnym, przełomowym wręcz modelem dla marki, która starała się otworzyć na młodszą klientelę. Używanego Passata w dobrym stanie wciąż nie sposób kupić okazyjnie.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1399 cm3, moc: 100 KM, maksymalny moment obrotowy: 130 Nm, prędkość maksymalna: 185 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 13,4 s, średnie zużycie paliwa: 5,4 l/100 km
Stylistyczne rozwinięcie Astry J, przy jednoczesnym usunięciu jej największej wady w postaci wysokiej masy własnej. Zgodnie z aktualnym trendami nie obyło się bez kilku cięć kosztów – choćby wyciszenia czy drążka Watta w tylnym zawieszeniu słabszych wersji.
Nie zmienia to faktu, że Opel kontynuował dążenie do oferowania wyposażenia typowego dla aut premium w popularnym modelu – w tym ergonomicznych foteli z dużym zakresem regulacji oraz matrycowych reflektorów. Wisienką na torcie był – niestety już wygaszony – system OnStar. Po nawiązaniu połączenia z konsultantem można było poprosić go np. o znalezienie najbliższej stacji paliw i przesłanie celu do nawigacji.
Trwałość Astry stoi na wysokim poziomie, a baza zamienników ogranicza koszty napraw. W naszych realiach za wadę uchodzi ograniczenie palety silników dobrze pracujących na LPG do 1.4.
Silnik: diesel, pojemność: 1997 cm3, moc: 150 KM, maksymalny moment obrotowy: 370 Nm, prędkość maksymalna: 207 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 9,6 s, średnie zużycie paliwa: 4,4 l/100 km
Wiele SUV-ów cierpi na brak tożsamości – na ich karoserię czy kierownicę można przykleić logo dowolnej marki, a niezorientowani uznają, że trafiło tam w fabryce. Sprawy inaczej mają się w przypadku modelu 3008, który nakreślono w typowy dla nowych Peugeotów dynamiczny sposób. Dobre wrażenie utrwala otaczający kierowcę kokpit, który poskładano z dobrej klasy materiałów.
Także w przypadku tego auta polecamy diesle. Jeżeli benzynowy silnik, to z pełną dokumentacją serwisową oraz regularnie prowadzonymi wymianami oleju. Rozbudowana elektronika potrafi płatać figle. Przypadki unieruchomienia auta są jednak rzadkie.
Silnik: benzynowy, pojemność: 1477 cm3, moc: 156 KM, maksymalny moment obrotowy: 265 Nm, prędkość maksymalna: 200 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 9,3 s, średnie zużycie paliwa: 6,3 l/100 km
Długo wyczekiwany model. W kompaktowym SUV-ie upakowano wszystko, co najlepsze we współczesnych Volvo – charakterystyczny design, dobre materiały wykończeniowe, wysoki poziom bezpieczeństwa i atrakcyjne opcje (np. dopracowany system audio). Pojawiły się też elektryczne wersje, które od 2024 r. zaczęto oferować jako EX40.
Ceny ofertowe używanych aut (bez względu na napęd) są wysokie. Czy warto zainwestować? W egzemplarz z udokumentowaną historią jak najbardziej. Podobnie jak w przypadku innych nowoczesnych aut najwięcej problemów przysparzają kaprysy elektroniki. Rzadziej zdarzają się usterki automatycznych skrzyń.
Silniki nowej generacji Volvo (rodzina Drive-E) uchodzą za trwałe, ale przybywa doniesień o pękniętych blokach (zwykle w wersjach wysokoprężnych). Wielu nabywców i tak wybiera „benzynę”.
Silnik: elektryczny, moc: 400 KM, maksymalny moment obrotowy: 696 Nm, prędkość maksymalna: 200 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 4,8 s, średnie zużycie prądu: 21,2 kWh/100 km
Pierwszy elektryczny Jaguar narobił nieco szumu, ale później sprzedaż systematycznie spadała. Na domiar złego okazało się, że w przeciwieństwie do innych „elektryków” I-Pace nie jest wzorem niezawodności. Zdarzają się problemy z elektroniką i elektryką – w tym układem ładowania i zarządzania akumulatorem.
Gdy wszystko działa, I-Pace to stylowe i szybkie auto. Ograniczone zainteresowanie może wymusić dalsze korekty cen ofertowych. To dobre wieści dla potencjalnych nabywców.
Silnik: benzynowy + elektryczny, pojemność: 1199 cm3, moc: 101 KM, maksymalny moment obrotowy: 205 Nm, prędkość maksymalna: 193 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 10,7 s, średnie zużycie paliwa: 4,5 l/100 km
Miejskie auto zwyciężyło z Teslą Model 3 oraz Porsche Taycanem. Pod efektownie stylizowanym nadwoziem kryje się atrakcyjne wnętrze i zawieszenie gwarantujące bardzo dobre właściwości jezdne.
Do 2023 r. Peugeot utrzymywał w gamie diesla, co jest ewenementem w segmencie. Kto obawia się paska rozrządu wersji 1.2 PureTech, powinien zainteresować się odmianą hybrydową, której rozrząd jest już napędzany łańcuchem. Najwięcej problemów przysparza elektronika.
Silnik: benzynowy + elektryczny, pojemność: 1490 cm3, moc: 92+80 KM, maksymalny moment obrotowy: 120+141 Nm, prędkość maksymalna: 175 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h: 9,7 s, średnie zużycie paliwa: 3,8 l/100 km
W 2000 r. pierwszą Toyotą triumfującą w COTY został Yaris. Na sukces kolejnego Yarisa koncern czekał aż dwie dekady. Nagroda jest jak najbardziej zasłużona. Yaris IV jest atrakcyjny od strony wizualnej, przyjemny w prowadzeniu, a do tego oferuje oszczędny i trwały napęd hybrydowy – auto z nim błyskawicznie znajdzie kolejnego właściciela.
Podobnie jak inne modele Toyoty, także Yaris ma lakier i elementy plastikowe o ograniczonej odporności na trudy eksploatacji. Przydałoby się też lepsze wyciszenie wnętrza.
Dla niewtajemniczonych flagi w logo Car of the Year (powyżej jego starsza wersja graficzna) mogą być mylące. Nie odzwierciedlają one krajów pochodzenia wszystkich jurorów, a państwa, w jakich stacjonują media zakładające konkurs. Poniżej prezentujemy listę zwycięzców z lat 1964-2000. Część z nich wciąż można spotkać na ulicach.
Przyjemność obcowania z Samochodem Roku nie jest zarezerwowana dla wybranych. Wręcz przeciwnie. W gronie zwycięzców można znaleźć modele wielu segmentów, które będą w finansowym zasięgu większości kierowców. Warto zwrócić uwagę, że wśród nich wcale nie dominują crossovery i SUV-y. Moda modą, ale doświadczeni jurorzy COTY najwyraźniej wielokrotnie uznawali, że nie są one najlepszymi propozycjami. Nie zapominajmy o tym, szukając kolejnego – nowego czy używanego – auta.
